115577

684 Koubiol IS. tykladiua ttmtptjikltfo prawa wiptHnMowrgo

określeniem wszystkiego tego. co uzdalnia je do działania (wywierania skutków)'.

>669 Prawo wspólnotowe jest skomplikowanym systemem prawnym. Jego złożoność wynika z różnych czynników, które nic mogą być obojętne dla procesu wykładni. Tak leż. po pierwsze, prawo lo, a w szczególności prawo pierwotne i wtórne, jest wielojęzyczne. Zarazem języki oficjalne tekstów prawnych są jednakowo autentyczne (zob. uwagi o reżimie językowym w rozdz. 5). Sprawia to. ic poważną rolę będzie odgrywała wykładnia językowa o charakterze porównawczym

1670    Po drugie, prawo wspólnotowe wyrasta z różnych kultur prawnych I - jako prawo integracyjne zrasta się z wieloma systemami prawnymi państw członkowskich. W tej sytuacji podmioty zaangażowane w urzeczywistnianie prawa wspólnotowego zmuszone będą przyjmować ogólne

i    często autonomiczne wobec prawa państw członkowskich rozumienia pojęć prawnych. Integracyjna natura prawa wspólnotowego w powiązaniu ze zróżnicowaniem kulturowym będzie prowadziła również do tego.

ii    wykładnia będzie mała miejsce zarówno na poziomie wspólnotowy m, jak na poziomie krajowym i że między wykładnią na obu poziomach będzie musiało być zapewnione współdziałanie

1671    Po trzecie, prawu wspólnotowemu przychodzi obowiązywać na terytorium zróżnicowanym pod względem ekonomicznym i obyczajów handlowych. a przy tym ma ono przede wszystkim charakter gospodarczy. Języ k prawa wspólnotowego nasycony Jest terminologią ekonomiczną W rezultacie wykładnia prawnicza będzie w znacznym stopniu uzależniona od pojęć używanych w ekonomii, lecz zarazem będzie aktualizowało się pytanie o granice oddziaływania ekonomii na wy kładnię prawniczą.

1672    Po czwarte, prawo wspólnotowe oddziaływa na dynamicznie zmieniającą słę rzeczy wistość społeczno-gospodarczą i szybko ewoluujące żyele społeczne. W następstw ie lego wykładnia dynamiczna (cclowofcio-wa, funkcjonalna) będzie w pewnym sensie dominowała nad wykładnią statyczną (związaną z samym tekstem). ¹

§ 2. Zasady wykładni prawa wspólnotowego

Mianem aud wykładni będziemy określali ogólne, a jednocześnie 1673 podstawowe dla całego prawa wspólnotowego dyrektywy wykładni. Zaliczymy do niej nakaz wykładni jednolitej, nakaz wykładni zapewniającej skuteczność przepisom wspólnotowym oraz nakaz wykładni zapewniającej zgodność z wiążącym Wspólnoty prawem międzynarodowym. Zasada wykładni jednolitej zmierza do zapewnienia, aby cale prawo wspólnotowe było rozumiane i stosowane jednolicie w całej Unii Europejskiej. W ten sposób nakaz wykładni jednolitej rozporządzeń wspólnotowych wyklucza, aby tekst był rozważany w izolacji, z pominięciem innych autentycznych wersji językowych¹ .Jednolitość interpretacji domaga się też. aby w razie niemożności ustalenia znaczenia przepisu na podstawie wykładni językowej sięgać do tzw. ekonomiki i ccłu regulacji, której jest on częścią¹. Zasada wykładni jednolitej ma zastosowanie również, w stosunku do umów międzynarodowych, których stroną jest Wspólnota, jakkolwiek interpretacja taka nie powinna abstrahować od pochodzenia międzynarodowego przepisów⁵. Zapewnieniu jednolitości wykładni i stosowania prawa wspólnotowego służy również procedura prejudy-cjalna⁴.

Dużą rolę praktyczną w wykładni operatywnej odgrywa zasada wy- 1674 kladnl efektywnej (fr. tfftt ulile). Oznacza ona. żc interpretacja przepisów wspólnotowy ch ma gwarantować osiągnięcie celu (rezultatu) zakładanego przez przepis prawny, a tym samym ma zagwarantować skuteczne działanie przepisów wspólnotowych. Efektywność zatem w naturalny sposób sprzyja wykładni pozajęzykowej. w tym zwłaszcza funkcjonalnej i cełowościowej’. W tym kontekście także należy odczytywać stwierdzenie TS. iż. według jego ustalonego orzecznictwa w razie konieczności

1

Zob. podobnie P Pcicasort w komcoUreu do art . 177 |»;| Taił* inslńuant la CIS. Commcateuc aniele par aniele, mus U dircelior dc V. Consiamrlmtjco, J -P Jac-«W. K Kon:'. D Sumom. Parts 1992. t 10*0

Nb 1669-1672