- łatwość kopolimeryzacji styrenu z innymi monomerami;
- możliwość modyfikacji przez mechaniczne mieszanie z innymi polimerami;
- łatwość uzyskiwania pięknych barw i efektów wizualnych.
Obecnie na świecie produkuje się następujące odmiany tworzyw styrenowych:
1. polistyren niskoudarowy - homopolimer styrenu bez żadnych modyfikacji, nazywany polistyrenem zwykłym lub standardowym ( polistyren S);
2. polistyren wysokoudarowy - homopolimer styrenu modyfikowany butadienem ( polistyren SB );
3. kopolimer SAN - kopolimer styrenu z akrylonitrylem;
4. kopolimer ABS - kopolimer akrylonitrylu, butadienu i styrenu;
5. kopolimer MBS - kopolimer metakrylanu metylu, butadienu i styrenu;
Polistyren Sjest tworzywem fizjologicznie obojętnym, bez smaku i zapachu, o gęstości nie wiele większej od wody. Jego właściwości mechaniczne są ogólnie dobre. Należy jednak zwrócić uwagę na małe wydłużenie przy zerwaniu oraz małą udarność, szczególnie z karbem.
Korzystną właściwością omawianego tworzywa jest stała wartość udarności w zakresie temperatury:
- 40°C do + 60°C.
Termiczny zakres stosowania polistyrenu rozciąga się od temperatury : od - 40°C do + 75°C.
W temperaturze 90 - 130°C, w zależności od odmiany,następuje przejście w postać elastyczną. W wyższych temperaturach tworzywo staje się plastycznej następnie (310°C) zaczyna się proces jego depolimeryzacji.
Pod względem właściwości elektrycznych można porównać polistyren S z tak doskonałymi elektrykami, jak kwarc, parafina, polietylen, czy teflon. Przenikalność elektryczna tego tworzywa posiada prawie stałą wartość w szerokim zakresie temperatury i częstotliwości prądu. Niekorzystne zjawisko elektryzowania się powierzchni, wynikające z bardzo dużej odporności powierzchniowej polistyrenu można złagodzić przez pokrycie wyrobów substancjami tworzącymi błonę przewodzącą. Przepuszczalność światła widzialnego przez niezabarwiony polistyren S wynosi 88 - 90%,natomiast dla ultrafioletu wartość ta jest dużo mniejsza.
Polistyren jest odporny na działanie rozcieńczonych i stężonych kwasów ,zasad i soli nieorganicznych, natomiast rozpuszcza się dość łatwo w wielu rozpuszczalnikach organicznych. Przepuszczalność pary wodnej przez folię polistyrenową jest mniejsza niż w przypadku większości folii z innych tworzyw sztucznych. Dużo łatwiej przenikają przez tę folię gazy, szczególnie dwutlenek węgla i wodór. Wyroby z polistyrenu S są dopuszczone do stykania się z produktami spożywczymi, z wyjątkiem tłuszczów i alkoholi.
Ponad 90% polistyrenu S przerabia się metodą wtrysku. Surowcem do przetwórstwa jest granulat odpowiednio przygotowany przez producenta.