116102

Era paleozoiczna 600 -230 MLN LAT

Era paleozoiczna podzielona jest na sześć okresów o nierównej długości trwania. Podział oparto na zmianach w świecie organicznym zaznaczających się szybkim wymieraniem pewnych grup organizmów i zastępowanie ich innymi o wyższym stopniu ewolucji, które mogły przystosować się do nowych warunków życia. Te szybkie zmiany w świcie organicznym były spowodowane wielką aktywnością tektoniczną skorupy ziemskiej. Dwie rozległe orogenezy (kaledońska i waryscyjska) i pierwsze fazy orogenezy alpejskiej powodowały częste zmiany zasięgów lądów i mórz, zmiany klimatyczne z co za tym idzie, istotne zmiany warunków życia.

Perm(2);Karbon(2);Dewon(3);Sylur(2);Ordowik(3);Kannbr(3)

Okresy podzielono na piętra, których jest po kilka w każdym okresie,    te z kolei rozpoziomowano    na poziomy

biost raty graficzne nadając im nazwę gatunku skamieniałości przewodniej powszechnie w tej części piętra występującej np.:

Kambr - trylobity Ordowik i sylur - graptolity Karbon - ramienionogi i głowonogi

Świat organiczny ery paleozoicznej, począwszy od kambru jest już dość bogaty. Z kambru i ordowiku zachowały się prawie wyłącznie organizmy morskie. Począwszy od dewonu, obok coraz liczniejszych i zróżnicowanych organizmów morskich, występują szczątki zwierząt lądowych (płazy i owady) oraz flora lądowa szczególnie bujna w karbonie. W związku z radykalnymi zmianami klimatycznymi, w permie zachodzą wyraźne zmiany ewolucyjne w świecie organicznym. Giną gatunki charakter, które w paleozoiku zakończyły swój proces rozwoju(trylobity, niektóre ramienionogi i korale, skrzypy i widłaki drzewiaste). W permie górnym pojawiają się lub dalej rozwijają gatunki, które największy rozwój osiągną w erze mezozoicznej (amonity, gady, rośliny nagonasienne).

Z bogatego nieraz zestawu szczątków organicznych znaczenie dla określenia względnego wieku skał, w których występują mają tzw. skamieniałości przewodnie. Skamieniałościami przewodnimi mogą być szczątki tych organizmów, które żyły na dużych obszarach, ulegały szybkiej ewolucji i żyły w licznych populacjach. Na podstawie skamieniałości przewodnich i towarzyszącym im zespołom innych szczątków organicznych można odtworzyć warunki życia i warunki tworzenia się skał, w których te organizmy występują. Zatem skamieniałości mogą być wskaźnikami facji, a"przy wyjątkowo dużym nagromadzeniu mogą być skałotwórcze.