116359

Pomiar objętości zalegającej w płucach Metoda pletyzmograficzna. Dokładność.

Wyznaczenie objętości zalegającej w płucach możliwe jest na podstawie pletyzmogramu całego ciała.

Podczas pomiaru pacjent wdycha przez ustnik powietrze zawarte w komorze pletyzmografu. w pewnym momencie ustnik zostaje zamknięty i pacjent nie może wziąć normalnego wdechu, jednak jego mięśnie pracują, pacjent kontroluje ruchy oddechowe klatki piersiowej co powoduje zmiany ciśnienia w płucach Zmiany te obrazuje relacja P*V=P' *V'. Na ustniku znajduje się czujnik mierzący różnice ciśnień w komoize i w^r płucach. N podstawie znajomości tych różnic możemy policzyć poszczególne objętości płuc. To. którą z objętości mierzymy zależy od tego w której fazie oddychania zostanie zamknięty ustnik.

dokładność metody wynosi ok. 15% czyli nieco lepiej niż w' metodzie wypłukiwania azotu. Jednak podczas pomiaru również trzeba kontrolować temperaturę w komorze, zawartość tlenu i dwutlenku węgla. Na dokładność pomiaru wpływ też ma to jaki jest pacjent czy gruby czy chudy, bo od tego zależy jaka objętość zajmie w komorze. Badanie me jest tez dość komfortowe szczególnie dla astmatyków, którzy w małych pomieszczeniach często się duszą.

Wyróżniamy trzy rodzaje pletyzmografów:

ciśnieniowy kontroluje się ciśnienie, jest bardzo czuły, służy do kontroli małych objętości, daje dobrą cliarakterystykę częstotliwościową oddechu

objętościowy kontroluje objętość, mierzy się duże zmiany objętości, jest mniej czuły j ma gorszą cliarakterystykę częstotliwościową oddechu.

Ciśnieniow o-objętościowy mierzy przepływy, ma dobą czułość i dobrą cliarakterystykę częstotliwościową oddechu.