116445

odpowiednich wartościach napięcia, warunkujących intensywność świecenia punktów na ekranie). RAMDAC niegdyś miał postać oddzielnego układu scalonego, który wlutowany był na karcie graficznej. Umożliwiało to producentom stosowanie różnych rodzajów przetworników RAMDAC, w zależności od zastosowania karty. Obecnie RAMDAC jest integrowany przez wszystkich producentów układów graficznych w samych układach. Rozwiązanie to nie zezwala na wymianę przetwornika na inny, jednak przy dzisiejszych parametrach stosowanych RAMDAC — ów nie trzeba tego wcale robić. Najważniejszą wielkością charakteryzującą RAMDAC jest jego szybkość. Układ taktowany jest zegarem o częstotliwości od 135 do 360 MHz, co bezpośrednio wpływa na szybkość odświeżania obrazu. Odświeżanie jest to wartość określająca, ile razy w ciągu sekundy widoczny na ekranie monitora kompletny obraz jest odrysowywany przez wiązkę elektronów. Odświeżanie na poziomie 60 Hz (obraz odświeżany jest 60 razy w ciągu sekundy) powoduje migotanie obrazu, co przy dłuższej pracy przy komputerze powoduje zmęczenie wzroku. Teoretycznie przy wartości 72 Hz nie powinno się już zauważać migotania i odczuwać jego negatywnych skutków, jednak najbardziej przyjaznym odświeżaniem jest 75 lub nawet 85 Hz. RAMDAC powinien zapewnić karcie możliwość odświeżania obrazu z częstotliwością co najmniej 75 Hz, a najlepiej 85 Hz w rozdzielczości, w której zamierzamy pracować. W praktyce, na monitorach 15-calowych i mniejszych komfortowo pracuje się w rozdzielczości 800x600, trochę mniej wygodnie w 1024x768. Na monitorach 17-calowych zalecaną rozdzielczością do pracy jest 1024x 768 lub 1152x864. Monitory 19-calowe umożliwiają wygodną pracę w rozdzielczości 1152x864 lub 1280x1024, zaś na monitorach 21" dobrze pracuje się w rozdzielczości 1280x 1024 lub ewentualnie 1600x 1200. Szybkość odświeżania we wszystkich wymienionych rozdzielczościach nie stanowi już problemu, gdyż większość nowoczesnych kart graficznych wyposażona jest w układy ze zintegrowanymi przetwornikami RAMDAC 250 MHZ lub więcej. Jeśli jednak planujemy pracę w bardzo wysokich rozdzielczościach, przykładowo 1600x1200 czy nawet 2048x1536, powinniśmy zdecydować się na kartę z RAMDAC 350 MHz lub więcej.

Kompletną informację o obrazie układ graficzny zapisuje i obrabia w pamięci zainstalowanej na karcie graficznej, zwanej pamięcią lokalną. W pamięci tej znajduje się informacja na temat położenia i koloru każdego punktu ekranu, a dodatkowo przy pracy z obrazami trójwymiarowymi, w pamięci lokalnej zapisywane są tekstury i tworzony jest bufor głębi (tzw. bufor Z).

Ilość potrzebnej pamięci bezpośrednio wpływa na maksymalną rozdzielczość, w jakiej karta będzie mogła pracować. Graficzne tryby trójwymiarowe wymagają o wiele więcej pamięci niż tryby płaskie. Gdy na komputerze tworzymy wyłącznie płaską grafikę (np. dokonujemy obróbki zdjęć w Photoshopie), nie musimy kupować potężnej karty graficznej z 64 MB pamięci. Wystarczy nam karta z 8 MB pamięci.

Dokładną ilość potrzebnej pamięci w trybie płaskim bardzo łatwo jest wyliczyć. Każdy punkt na ekranie w trybie 32-bitowego koloru (24 bity opisują kolor, a 8 bitów przeznaczonych jest na kanał przezroczystości) opisany jest przez 4 bajty (4x8 = 32). Jeśli pracujemy na monitorze 21-calowym w rozdzielczości 1280 x 1024 przy 32-bitowym kolorze, w pamięci musimy zmieścić informację o 1280 x 1024 = 1310 720 punktów. Skoro każdy wymaga czterech bajtów, całkowita zajętość pamięci wynosi 1 310 720 x 4 = 5242 880 bajtów. Stąd wniosek, że do pracy we wspomnianym trybie graficznym potrzebna jest karta z 8 MB pamięci. Karta taka umożliwi również pracę w rozdzielczości 1600 x 1200 przy 32-bitowym kolorze, gdyż tryb ten wymaga 1600 X 1200 X 47 680 000 bajtów.

Jeśli na komputerze zamierzamy tworzyć trójwymiarowe obrazy czy animacje, to