112927

Przez ostatnie 50 lat zużyliśmy więcej zasobów naturalnych niż ludzkość przez wszystkie poprzednie tysiąclecie. Konwencjonalne źródła energii wcześniej czy później się wyczerpią. W związku z tym nieuniknione staje się inwestowanie w odnawialne źródła energii. Jednym z najbardziej obiecujących jest biomasa roślin energetycznych, która może być wykorzystana jako opał lub substrat do produkcji biogazu rolniczego. Oprócz dobrze znanej wierzby i kukurydzy, coraz większe zainteresowanie wzbudzają gatunki egzotyczne, pochodzące z innych rejonów globu, charakteryzujące się wyższą odpornością na suszę i choroby, a także nieprzeciętnym plonem suchej masy z hektara. Przykładem takiej rośliny jest Sida hermaphrodita. czyli ślaz owiec pensylwański.

Roślina pochodzi z południowych stanów USA, gdzie w warunkach naturalnych występuje w środowiskach wilgotnych. Na mapie przedstawiono obszary występowania. Różne gatunki Sida można rówiież spotkać w rejonach pustynnych i półpustynnych Afryki i kontynentu australijskiego.

Inne nazwy rośliny. W Polsce uprawniona jest tylko nazwa śluzowiec pensylwański. Z systematyki należy zapamiętać, że jest to gatunek z gromady okrytozalążkowych oraz klasy dwuliściennych.

Biologia gatunku. Na korzeniach występują pączki wzrostowe, dzięki którym roślina corocznie odrasta zwiększając liczbę łodyg. W ł roku pędy rosną najwolniej - osiadają wysokość 40-70cm. Na przykładzie liści można zauważyć duży polimorfizm ślazowca pensylwańskiego. Można wyodrębnić liście o blaszce krótkiej a szerokiej (nadaje się do produkcji biogazu i jako pasza) oraz liście o blaszce wydłużonej ale węższej (produkcja biomasy).

Rozmnażanie wegetatywne przez sadzonki z korzenia, pędu oraz przez dzielnie rośliny, z których powstają siewki. Pozwala ono na szybszy rozwój rośliny w pierwszych 3 latach hodowli, w następnych latach tempo rozwoju roślin z nasion i sadzonek ulega wyrównaniu. Rozmnażanie generatywne prowadzi do wykształcenia głębokiego, palowego systemu korzeniowego, wegetatywne powoduje natomiast horyzontalne, płytsze rozmieszczenie korzeni. Na roślinę przypada ok. 8.000 kwiatów, które są zapylane głownie przez pszczoły.

Wymagania środowiskowe. Badania nie wykazały, by ślazowiec wymarzał podczas mroźnych zim lub wysychał podczas upalnych lat. Roślina swoją tolerancję zawdzięcza głębokiemu systemu korzeniowemu. Jednakże przy niedostatku opadów plony są niższe. Większą wrażliwość na warunki środowiskowe wykazują rośliny wyłącznie w I roku plantacji ze względu na słabiej rozwinięty system korzeniowy.

Wymagania glebowe. Uprawa ślazowca nadaje się na wszystkie typy gleb (nawet piaszczyste V klasy), pod warunkiem dostatecznego uwodnienia. Jednakże brak składników mineralnych w glebie oraz deficyt opadów obniżają uzyskane plony.