118121

Osiągnięcie pełnej jednorodności portfela jest niemożliwe. Ponadto, ze względu na konkurencję, ZU stara się nie odrzucać ofert klientów, w efekcie czego przyjmuje do swojego portfela również takie iyzyka, które do niego nie pasują.

Dla osiągnięcia możliwie jednorodnego portfela, możliwy jest wtórny podział ryzyka za pomocą reasekuracji.

W tym przejmowaniu ryzyk, które nie mieszczą się w portfelu ubezpieczyciela, spełnia się funkcja stabilizacji reasekuracji.

Funkcja zwiększania pojemności finansowej - możliwości akceptacyinei ZU.

W przypadku zgłaszania do ubezpieczenia ryzyk, przy których realizacji szkoda byłaby bardzo duża, na sumy przekraczające potencjał finansowy Z U przejmowanie takich ryzyk stanowi nieodzowny warunek działalności ubezpieczeniowej.

Mając zawarte odpowiednie umowy reasekuracyjne ubezpieczyciel może przyjąć ryzyka, które będą przekraczały jego możliwości finansowe.

Funkcja wzmacniania podstaw finansowych Z U

W większości krajów rozpoczęcie działalności ubezpieczeniowej wymaga spełnienia wielu warunków, w tym m.in. konieczność przedstawienia odpowiedniego programu reasekuracyjnego.

Gdy ubezpieczyciel prowadzi swoją działalność, musi przestrzegać odpowiednich relacji między wysokością środków własnych, a wysokością składek lub odszkodowali Jeśli taka relacja kształtuje się na poziomie niższym, niż obowiązujący w danym kraju standard, organ nadzoru stosuje sankcje wobec ubezpieczyciela. Chcąc uniknąć tych sankcji, Z U powinien przywrócić odpowiednie stosunki finansowe. Może to osiągnąć przez zawarcie odpowiednich umów reasekuracyjnych, bowiem składki i odszkodowania, niepozostające na odszkodowaniu własnym ubezpieczyciela nie muszą znajdować pokrycia w jego środkach własnych. Reasekuracja zmniejsza, więc składki czy odszkodowania, będące podstawą obliczeń, co istotnie wpływa na polepszenie wymaganych relacji.

Reasekuracja, powiększając możliwości ubezpieczyciela, pozwala mu rozwijać nowe warianty ubezpieczeń.

Spełnia rolę odciążającą przy kumulacji ryzyka.

Pozwala na przyjmowanie do ubezpieczenia ryzyk nietypowych, unikalnych, takich, co, do których nie ma wystarczającej bazy statystycznej oraz ryzyk dużych, szczególnie niebezpiecznych.

Pomaga przetrwać ubezpieczycielom okresy złej koniunktury czy zwiększonej szkodowości. Reasekuracja pełni rolę stabilizatora, ponieważ aktywnie przyczynia się do przywrócenia przedmiotowi ubezpieczenia stanu sprzed szkody.

Realizując się w skali międzynarodowej, reasekuracja umożliwia wyrównywanie strat, doznanych przez gospodarkę danego kraju Ciężar wyrównania ponoszą reasekuratorzy zagraniczni.

Podział ryzyk między reasekuratorów różnych krajów to forma handlu zagranicznego.

Przyjmowanie ryzyk zagranicznych do pokrycia przez reasekuratorów krajowych oznacza się mianem niewidzialnego eksportu. Odstępowanie ryzyk zagranicznym reasekuratorom to niewidzialny import. Tego rodzaju wymiana handlowa może być korzystna, jeśli eksport będzie w przybliżeniu równy importowi.

Tam, gdzie rynek ubezpieczeniowo-reasekuracyjny jest słabo rozwinięty, podaż reasekuracji jest ograniczona. Wobec dużego zapotrzebowania na reasekurację, reasekuratorzy zagraniczni oferują ubezpieczycielom krajowym bardzo niekorzystne warunki tej reasekuracji. Prowadzi to do pogłębiania się nierówności pomiędzy krajami (kapitały wywożone są za granicę). Ograniczenie: np. zakaz wywozu zysków.

2