119325

1.    Metoda GFS

2.    Metoda unijna

Ad l) Metoda stosowana przez MFW(tzw. metoda GFS). która wyodrębnia:

-    deficyt konwencjonalny (oficjalny klasyczny)

-    deficyt skorygowany inflacyjnie (operacyjny)

-    deficyt pierwotny (wyjściowy)

Deficyt konwencjonalny- ujemna różnica między dochodami a wydatkami budżetowymi. Zgodnie z przyjętymi standardami MFW, deficyt budżetowy to łączny deficyt całego sektora finansów publicznych (generał goverment):

Def tan ⁼ £D a,! - £W io.u

Gdzie:

Def- deficyt kasowy budżetu D- dochody budżetowe W- wydatki budżetowe

Koncepcja ta zawarta została w Manuał Goverment Finance Statistics (tzw. GFS) w 1986 rokiL

Sumę dochodów tworzy kategoria „dochody i dotacje otrzymane” (wszystkie bezzwrotne przychody ekwiwalentne, nieekwiwalentne, bieżące i kapitałowe).

Wydatki są określone poprzez sumę wszystkich (ekwiwalentnych i nieekwiwalentnych, bieżących i kapitałowych) rozchodów sektora finansów publicznych, dotacji udzielonych oraz pożyczki udzielonych pomniejszonych o spłaty (tzw. pożyczki netto).

Jeżeli dotacje udzielone są innym jednostkom sektora finansów publicznych, to w ramach konsolidacji zostają one wyeliminowane z rachunku łącznego deficytu.

Charakterystyka pożyczek netto:

-    Pożyczki netto- kwoty wydatkowane przez jednostki sektora finansów publicznych w celu realizacji założeń własnej polityki, a nie zarządzania płynnością finansową

-    Wykazywanie ich po stronie wydatków umożliwia rozgraniczenie celowej polityki rządu od jego potrzeb pożyczkowych związanych z finansowaniem deficytu.

-    do kategorii pożyczek netto zalicza się także:

a)    transakcje związane z nabywaniem lub sprzedażą bądź cesja akcji i udziałów kapitałowych w różnych podmiotach gospodarczych (np. przedsiębiorstw, banków). Bank nie jest instytucją finansową!

b)    dotacje inwestycyjne dla przedsiębiorstw- jeżeli przychody z prywatyzacji są znaczne, to pozycja ‘pożyczki netto’ może być ze znakiem ujemnym, a to oznacza, że zmniejsza rozmiary deficytu budżetowego.

Przyjęty w ustawie z dnia 26 listopada 1998 roku o finansach publicznych (Dz. U. nr 155, poz. 1014 z późn. Zm.) sposób definiowania i liczenia deficytu w Polsce odpowiada w zasadzie założeniu metody GFS.

Różnice- traktowanie przychodów z prywatyzacji

-    w Polsce środki uzyskane ze sprzedaży majątku Skarbu Państwa stanowią jedno ze źródeł pokrycia deficytu budżetowego, a nie- jak w metodzie GFS- wpływają na zmniejszenie jego rozmiaru.

Wada metody konwencjonalnej:

-    brak uwzględnienia struktury zadłużenia (waluta, oprocentowanie) i jej wpływu na wielkość wydatków na obsługę długu

-    Można tą wadę wyeliminować jeśli w odpowiedni sposób zapisze się ten deficyt:

Dk= (G + H + rB)-T

Gdzie:

Dk- deficyt konwencjonalny G- wydatki państwa na dobra i usługi H- transfery

r- stopa oprocentowania długu publicznego (stała/zmienna)