ZSRR chciał mieć także wpływy nad Adantykiem. Partie komunistyczne we Francji były całkowicie przez Moskwę finansowane.
Amerykanie szybko zrozumieli, że redukcja armii była błędem. Gdyby jednak zaczęli mobilizację, Rosjanie mogliby uznać, że Amerykanie dążą do nowej wojny.
W Europie Zachodniej, w przeciwieństwie niż w USA, długo panowała idea współpracy z ZSRR w ramach Wielkiej Koalicji.
5 marca 1946 na Uniwersytecie w Fulton, miał miejsce odczyt, byłego już wówczas premiera Wielkiej Brytanii - Churchilla. Mówi się nawet, że w ten właśnie sposób rozpętana została zimna wojna. Churcliill wygłosił wówczas przemówienie, w któiym stwierdził, że nad Europą zapadła żelazna kurtyna, która rozciąga się od Łaby po Triest i to co znajduje się na zachód to kraje demokratyczne, a to co na wschód to kraje pod wpływami ZSRR, które mienią się jako kraje demokratyczne, socjalistyczne, a naprawdę rządzone są w sposób totalitarny.
Grecja w momencie, kiedy rozpoczęła się II wojna światowa i została zaatakowana przez Wiochy, była monarchią. Panował wówczas król Jerzy II, który w czasie okupacji emigrował do Londynu.
Od 1943 w Grecji istotną rolę odgrywały dwie partie polityczne:
- ELAS - komuniści,
- EDES - monarchiści.
Kiedy skończyła się II wojna i nastąpił podział Europy, Grecja miała znajdować się pod wpływami zachodu, więc Brytyjczycy powołali tam Rząd Tymczasowy.
Od 1943 do 1949 w Grecji panował stan wojny domowej.
ZSRR oficjalnie nie brał udziału w tej wojnie, ale dostarczał pomoc ELAS przez Bułgarię, Jugosławię, Albanie (kraje komunistyczne). Pomoc ta trwała jednak do czasu. W Jugosławii rządził wówczas Tito, komunista, którego współpraca z Moskwą długo układała się pomyślnie. Przez pewien czas dla Stalina był on nawet autorytetem. Jednak miedzy Stalinem a Tito pojawiły się rozbieżności co do dróg budowy socjalizmu. Tito stał się persona non grata w oczach Stalina i 1949, kiedy konflikt między nimi dojrzał, zamknął granicę jugosłowiańsko-grecką. W wyniku tego ELAS przestała otrzymywać pomoc od ZSRR. Spowodowało to, że komuniści w Grecji przegrali. Osoby z lewicy, które opuszczały Grecję, prosiły często o azyl polityczny w państwach takich jak Czechosłowacja, Polska.