związanymi z przestrzeganiem i rozwojem podstawowych praw i wolności człowieka. Cel organizacji ma być osiągnięty poprzez omawianie wspólnych problemów, przygotowywanie oraz zawieranie umów w wyżej omówionych sferach. Jednocześnie konstatowano, że sprawy dotyczące obronności, nie wchodzą w zakres kompetencji Rady Europy. Przejęło je bowiem NATO. Z biegiem lat uwaga Rady Europy koncentrowała się coraz bardziej na prawach człowieka, praworządności, kulturze, ze szczególnym naciskiem na europejskie dziedzictwo nauki, edukacji oraz szeroko rozumiane sprawy społeczne.
Działalność Rady Europy 1945 - 1999
Radę Europy powołały do życia następujące państwa : Belgia, Holandia Francja, Luksemburg, Wielka Brytania, Dania, Irlandia, Norwegia, Szwecja i Włochy. W latach 1949-1970 kolejno wstępowały (według kolejności): Grecja, Islandia, Turcja, Niemcy, Austria, Cypr, Szwajcaria, Malta. W tym okresie Rada Europy uformowała swoja strukturę i podstawowe instytucje. W 1960 roku odbyła sie pierwsza rozprawa sądowa Europejskiego Trybunału Praw człowieka. 18 października 1961 r w Rzymie podpisano Europejską Kartę Społeczną, która była odpowiednikiem Europejskiej Konwencji Praw Człowieka, w sensie społecznym. Pierwszy poważny kryzys polityczny miał miejsce w 1967, kiedy greccy pułkownicy obalili legalnie wybrany rząd i wprowadzili atokratyczny reżim. To posuniecie było jaskrawym naruszeniem podstawowych wolności i swobód demokratycznych. 12 grudnia 1969, w przeddzień posiedzenia Komitetu Ministrów o wykluczeniu Grecji z Rady Europy, reżim pułkowników wyprzedził bieg wydarzeń, wypowiedział Europejską Konwencję Praw Człowieka, występując z Rady Europy 31 grudnia 1969r. 28 listopada 1974 roku Grecja wstąpiła ponownie do organizacji, po uprzednim obaleniu junty wojskowej i upadku dyktatury. W lecie 1974 wybuchł w Europie tzw. kryzys cypryjski. W wyniku zbrojnej interwencji ze strony Turcji doszło do podziału wyspy na dwie części: turecką i grecką. Było to negatywne doświadczenie dla Rady Europy, która pośredniczyła w rozwiązaniu problemu. Kolejny kryzys w 1981r był związany ze zbrojnym zamachem stanu w Turcji i objęciem władzy przez Generałów. Zawieszono prawo Turcji do reprezentacji w Zgromadzeniu Parlamentarnym. Turecka delegacja zaczęła ponownie zasiadać w Zgromadzeniu po przeprowadzeniu wolnych wyborów, które miały miejsce w 1984r. 25 września 1976r Portugalia wstąpiła do Rady Europy, po 2-letniej pokojowej rewolucji (kwiecień 1974) kończącej 48-letnia dyktaturę. Koniec dyktatury i śmierć gen. Franco w 1975 roku, otworzyły Hiszpanii drogę do członkowstwa w Radzie Europy, co nastąpiło 24 listopada 1977r. Kolejne państwa przystępujące do organizacji to: Lichtenstein - 1978r., San Marino -1988 r. i Finlandia - 1989r.
Od połowy lat osiemdziesiątych, w związku ze zmianami zachodzącymi w Europie Środkowej i Wschodniej, Rada Europy wszczęła działalność na rzecz