45842

Cechą charakterystyczną majątku obrotowego jest to, że jego składniki zmieniają swoją postać naturalną w stosunkowo krótkim czasie. Struktura majątku obrotowego wygląda następująco: a) środki pieniężne i papiery wartościowe; b) zapasy: • materiały; • towary; • produkty pracy; c) należności.

8)    Kapitały i ich struktura.

Kapitał (fundusz) własny jest tworzony z wkładów właścicieli przedsiębiorstwa piywamego lub jego wspólników, wpłat udziałowców oraz akcjonariuszy za nabyte udziały bądź akcje. Zwiększenie kapitału własnego może nastąpić na skutek przeznaczenia części zysku - po opodatkowaniu - na kapitał udziałowy, rezerwowy (zapasowy). Kapitał własny stanowi równowartość (źródło pochodzenia) własnego majątku jednostki gospodarczej. Struktura kapitału własnego przedstawia się następująco: a) kapitały. • zakładowy (akcyjny, udziałowy); • rezerwowy (zapasowy); b) fundusze: • założycielski; • przedsiębiorstwa; c) zysk (po opodatkowaniu).

9)    Zobowiązania i ich struktura.

Kapitał (fundusz) obcy stanowi źródło finansowania składników majątku będących wprawdzie własnością innych podmiotów gospodarczych i instytucji (przedsiębiorstw, banków, osób fizycznych), ale znajdujących się w dyspozycji danej jednostki. W określonym terminie jednostka jest zobowiązana zwrócić obce składniki majątku lub ich równowartość właścicielom tego majątku Z tego względu źródła pochodzenia majątku obcego nazywa się zwykle zobowiązaniami. W skład strukniry zobowiązań (kapitału obcego) wchodzą: a) kredyty bankowe; b) pożyczki; c) zobowiązania: • wobec dostawców; • publiczno-prawne; • z tytułu wynagrodzeń; • pozostałe.

10)    Rodzaje-typy podstawowych operacji gospodarczych.

Operacje 1 typu - wywołują zmiany wyłącznie w aktywach bilansu. Wzrost jednego składnika aktywów powoduje zmniejszenie drugiego składnika aktywów o tę samą kwotę. W wyniku tego suma bilansowa pozostaje bez zmiany, a równowaga bilansowa nie jest naruszona. Operacje I typu wiążą się z przesunięciami w ramach aktywów. Operacje te charakteryzuje następujące równanie: (Ai + Q) + Aj + (A₃-Q) + A₄ + ... + A„ = P lub A=P, gdzie A, - składniki aktywów; P, - składniki pasywów; Q - operacja gospodarcza. Operacje II typu - wywierają wpływ tylko na stan składników pasywów. Zwiększenie jednej pozycji pasywów wywołuje równoczesne zmniejszenie innej pozycji pasywów o tę samą kwotę. Zapewnia to zachowanie równowagi bilansowej. Suma bilansowa nie zmienia się. Ten typ operacji wyraża zależność: A = P, + (P₂ + Q) + (P₃ - Q) + ... + P„ lub A = P. Operacje 111 typu - powodują zwiększenie składnika aktywów i pasywów o tę samą kwotę. Dotyczą więc zarówno aktywów, jak i pasywów, a są związane z przejęciem przez jednostkę gospodarczą nowych składników majątku. Suma bilansowa wzrasta o wartość dokonanej operacji. Mimo to równowaga bilansowa nie zostaje naruszona: (Ai + Q) + Ai + Aj + ... + A» = Pi + Pj + (P₃ + Q) + ... + P„ lub A + Q = P + Q. Operacje IV typu - wpływają na równoczesne zmniejszenie pozycji w aktywach i pasywach o tę samą kwotę, co powoduje także zmniejszenie sumy bilansowej. Do tego typu zalicza się wszystkie operacje wywołujące odpływ składników majątku z jednostek gospodarczych i zmniejszenie zobowiązań. Operacje typu czwartego również zapewniają zachowanie równowagi bilansowej: Ai + (Aj - Q) + Aj + ... + A„ = (Pi - Q) + P₃ + Pj + ... + P„ lub A - Q = P-Q.

11)    Opracowywanie dowodów księgowych:

•    kontrola merytoryczno-formalna i rachunkowa.

Kontrola formalna i rachunkowa - polega na stwierdzeniu, czy dokument zawiera wszystkie wymagane cechy oraz czy w danych liczbowych nie występują Wędy arytmetyczne. Kontrola merytoryczna - obejmuje badanie prawidłowości danych zawartych w dokumentach oraz stwierdzenie, czy wyrażona w dokumencie operacja gospodarcza była zgodna z obowiązującymi przepisami. Fakt dokonama kontroli dokumentu musi być odpowiednio uwidoczniony. W adnotacji na ten temat należy umieścić datę oraz podpis osoby sprawdzającej dokument

•    dekretowanie dokumentów.

Kolejną czynnością związaną z opracowaniem dokumentów jest dekretowanie, zwane również kwalifikowaniem. Polega ono na ustaleniu i oznaczeniu na dokumencie sposobu jego ewidencji w odpowiednich urządzeniach księgowych, czyli na podaniu tzw. korespondencji kont, oraz na zaakceptowaniu dokumentu do księgowania.

•    segregowanie i numeracja dokumentów.

Segregowanie dowodów - polega na ułożeniu ich albo według gnip rodzajowych (np. dokumenty kasowe, bankowe, materiałowe), albo według urządzeń księgowych. Podział dokumentów na właściwe gnipy ma duże znaczenie dla sprawnego przebiegu prac księgowych.

12)    Cykl żyda konta.

Konto służy do odzwierciedlania stanu i zmian określonego składnika aktywów, pasywów lub wyniku (kosztów, przychodów, strat i zysków). Konto otrzymuje symbol (najczęściej cyfrowy), który jest zdeterminowany jego miejscem w plaiue kont Strukturę konta najwyraźniej obrazuje konto teowe. Założenie konta polega na wpisaniu jego nazwy oraz symbolu, który został mu nadany w plamę kont. Otwarcie konta następuje w momencie zaksięgowania stanu początkowego z bilansu otwarcia. Stan ten nosi nazwę salda początkowego i w zależności od charakteru konta może wystąpić na stronie Winien lub Ma. Jeżeli konto nie jest ujęte w bilansie otwarcia, a więc gdy nie wykazuje salda początkowego, jego otwarcie następuje w momencie zaksięgowania pierwszej związanej z nim operacji. Operacje gospodarcze zaksięgowane na stronie Winien noszą nazwę obrotów debetowych, na stronie Ma - obrotów kredytowych. Na koniec okresu sprawozdawczego ustala się różnicę między sumą zapisów na stronie Winien i na stronie Ma konta. Różnica ta nosi nazwę salda końcowego.