45908

o grupy uprzywilejowane nie posiadające środków produkcji mogą stać się grupami różnego rodzaju, zależnie od potrzeb grupy rządzącej o posiadacze środków produkcji w społeczeństwie ustabilizowanym zdobywają aparat państwowy

o dysponenci środków przemocy stwarzają w drodze odpowiednich przywilejów klasę właścicieli środków produkcji lub stabilizują stan posiadania takiej klasy przyjmując reguły gry umożliwiające rozwój życia ekonomicznego o grupa rządząca w oparciu o władzę posiadaczy środków produkcji może się z biegiem czasu przekształcić w komitet wykonawczy o rząd powołany w charakterze komitetu wykonawczego może się wybić na niezależność, np. w wyniku zagrożenia klasy uprzywilejowanej przez rewolucję stosunek najwyższej władzy dysponującej środkami przemocy do reguł gry:

o władza nieuwarunkowanej przemocy - władza nieskrępowana żadnymi regiiami gry. władza pełnej samowoli

o władza stojąca na straży ustalonych norm dotyczących stosunków społecznych, ale sama do tych reguł ściśle się dostosowująca, mająca wyznaczoną dokładnie sferę decyzji w ramach reguł gry rozróżnienie Lasswella (za B. Russelem)

o naga władza - opiera się tylko na sile. nie szifcając innego uzasadnienia dla swych nakazów

o władza autorytatywna - władza ureg iłowana w ten czy inny sposób zarówno Russel jak i Hobbes twierdzą, że nawet nieograniczona władza będzie zazwyczaj przestrzegała ustanowionych praw, choć nic ją do tego nie zmusza dla prawidłowego funkcjonowania państwa niezbędny jest ład społeczny, gdyż większość procesów produkcyjno-społecznych w państwie ma charakter długofalowy

władza musi nie tylko sama się utrzymywać, ale także utrzymywać aparat przemocy wprowadzenie praworządności, czyli uzasadnienie i usankcjonowanie reguł gry prowadzi do porządku w państwie i możliwości przerzucenia trudów produkcyjno-organizacyjnych na klasy uprzywilejowane

władza nieuwarunkowanej przemocy nie pokrywa się z rządami terroru

szczególnie korzystne dla grupy rządzącej jest ustanowienie praworządności, a dokładniej przekonania podwładnych o praworządności władzy, gdyż wtedy łatwiej jest tą praworządność przekroczyć

polityka to forma działalności zmierzającej do jak największej mocy w stosunkach społecznych, czyli do umacniania, rozszerzania i utrwalania władzy „władca nie musi być uczciwy, ale powinien starać się o opinię człowieka uczciwego" Macchiavelli

sposoby wykorzystywania niepraworządności:

o zachowanie pozorów praworządności tak daleko, jak to jest możliwe, przez stosowanie odpowiedniego rytuału przy łamaniu reguł oraz przez odpowiednie interpretacje istniejących ustaw

o powoływanie się na sytuację wyjątkową, która zmusza do wyjątkowych kroków o uzasadnienie wszelkich aktów niezgodnych z regułami gry dobrem społecznym o ograniczenie częstości faktycznego . a nie tylko formalnego łamania regii gry w taki sposób, aby ci, w których te akty godzą mogli je uwzględnić w rubryce „ryzyko" i aby to ryzyko nie było tak wielkie, aby ich zniechęcało do działalności gospodarczej