46878

W każdych z tych modeli polityka społeczna odwołuje się do innych wartości. W modelu marginalnym jest to wolność jednostki, w motywacyjnym - sprawiedliwość oparta o kryterium zasług zaś w modelu instytucjonalno - redystrybucyjnym - równość społeczną.

Natomiast jeśli chodzi o kryterium ładu społecznego proponuje się inne wizje ładu społecznego W modelu marginalnym jest to lad oparty o liberalne społeczeństwo gdzie państwo pełni rolę „stróża nocnego”. W modelu motywacyjnym społeczeństwo obywatelskie i państwo działające o zasadę „pomocy dla samopomocy”. W modelu instytucjonalno -redystrybucyjnym egalitarne społeczeństwo buduje państwo opiekuńcze Każdy model preferuje odmienne rozwiązania ekonomiczne. W zakresie ubezpieczeń od ryzyk socjalnych model marginalny proponuje rozwiązanie komercyjne; model motywacyjny - samofinansujące się ubezpieczenie społeczne oparte o zasadę solidarności, model instytucjonalno - redystrybucyjny - ubezpieczenia o przewadze cech zaopatrzeniowych. Możliwy jest także inny punkt widzenia na realizowalne polityki społecznej gdzie kryterium jest zakres ingerencji państwa, funkcjonowanie gospodarki rynkowej.

MODELE POLITYKI SPOLECZNEJW PAŃSTWIE UNII EUROPEJSKIEJ

Ze względu na zróżnicowany system świadczeń socjalnych i realizowana politykę społeczną, wyodrębnia się cztery zasadnicze modele polityki występującej w państwach członkowskich unii

1.    Model korporacyjny — odnoszący się do modelu motywacyjnego. Jego charakterystyczną cechą jest oparcie się na ubezpieczeniach społecznych zakłada się tu bowiem, że obywatel ubezpieczy się na czas bezczynności zawodowej, np. emerytury, renty. W modelu tym państwo jest gwarantem podstawowego bezpieczeństwa socjalnego ale zadania realizują organizacje pozarządowe. Programy socjalne w tym modelu stanowią ważny dodatek do gospodarki stąd też model ten określany jest jako socjalna gospodarka rynkowa. Chodzi o to aby programy socjalne w jak najmniejszym stopniu zakłócały mechanizmy funkcjonowania gospodarki i służyły rozwojowi gospodarczemu. Potrzeby ludzkie powinny być zaspokajane zgodnie z takimi kryteriami jak staż pracy, wydajność i inne zasługi a zatem prawo do pomocy i wysokości świadczeń Zależy w tym modelu od statusu danej osoby na rynku pracy. Świadczenia przysługują głównie osobom ubezpieczonym i są obowiązkowe. Model ten funkcjonuje w takich krajach jak: Niemcy. Holandia. Belgia, Austria, Finlandia, parę jego elementów posiada system wioski i francuski

2.    Model rezydualny - nazywany też liberalnym lub marginalnym Podstawą stabilizacji społeczno - ekonomicznej jest w nim samodzielne zaspokajanie potrzeb socjalnych przez obywateli. Preferuje się tu zasadę samozaradności jednostki Uznaje się wolność jednostki, wolny rynek państwa za pośrednictwem własnych służb socjalnych i zasiłków w ostateczności i tylko tym którzy sobie nie radzą. Państwowa pomoc jest więc swego rodzaju „ostatnią deską ratunku”. Natomiast wszelkie potrzeby są zaspokajanie w oparciu o rynek prywatny. Model ten opiera się na założeniu, że obowiązkowe ubezpieczenie społeczne uzupełniane są powszechnie służbą zdrowia i zasiłkami rodzinnymi Te świadczenia gwarantują obywatelom pewne minimum dochodu niezbędne zapewnienie wyższego poziomu bezpieczeństwa socjalnego. Zależy to od indywidualnych decyzji poszczególnych obywateli Główne zadania polityki społecznej sprowadza się więc do złagodzenia biedy ponieważ przyjmuje się, że większość społeczeństwa jest w stanie zaspokoić swoje potrzeby samodzielnie lub też przy ewentualnej pomocy najbliższych członków rodziny i organizacji charakterystycznych - Wielka Brytania.