124455

I    1953-1964 - wtedy Servan-Schreiber kierował gazetą, nadawał jej charakter pisma opinii, stała się trybuną dziennikarstwa interpretacyjnego.

II    po 1964 roku - przekształcił się, bez ingerencji Servan-Schreibera w typowe pismo informacyjne.

Nigdy nie miał jednolitego obliczana politycznego. Pismo to zajmuje znaczące miejsce w życiu politycznym i kulturalnym Francji. Skupia wokół siebie wybitnych intelektualistów francuskich.

„L’Express” - francuski tygodnik informacyjno-poi i tyczny założony w 1953 roku przez Jean-Jaques’a Servan Schreibera. Pismo o zasięgu międzynarodowym. Zawsze wyrażał poglądy radykalnej inteligencji francuskiej.

„LE FIGARO” - francuski, wpływowy, umiarkowany dziennika prawicowy. Założony w 1826 roku. Należy od 1975 roku do koncernu Hersant. Jego odwiecznym rywalem jest „Le Monde”. Są to dwie gazety ogólnokrajowe o charakterze centralnym. Nakład podstawowy ponad 400 tys. egz. Swoją pozycję zawdzięcza Pierre’owi Brisson (dziennikarz, krytyk zagadnień kulturalnych). Najbardziej znanym pisarzem współpracującym był Francois Muriac.

„LE MONDE” - najbardziej wpływowy dziennik francuski o zasięgu międzynarodowym. Jest wydawany w Paiyżu od 1944 roku. Uważa się go za gazetę liberalną. Zawsze słynął z wysokiej jakości analiz politycznych. Ma nakład podstawowy około 500 tys. egz. profil gazecie nadał Hubert Beuve-Mery. Był zapatrzony w pisma amerykańskie i anglosaskie („Times”, „New York Times”). Stworzył trybunę dziennikarstwa interpretacyjnego. Od początku znalazł poczytność wśród inteligencji francuskiej. Współpracują z nim doskonałości, np. prof. Escarpit. Wyróżnia się statutem własnościowym, który ma mu zapewnić opinię dziennika obiektywnego. W 1968 roku podzielono kapitał na 1000 równych części: 400 znalazło się w rękach założycieli i ich spadkobierców, 490 wśród pracowników wszystkich szczebli (od redaktorów do kadry technicznej i administracyjnej), reszta znajduje się wśród żyrantów. Ma swoje charakterystyczne dodatki: ‘Diplomatigue”, „Musique”.

Bardzo rygoiystycznie redagowane, nie chce uzależniać się od reklam, wpływy z reklam nie przekraczają połowy dochodów.

„LE NOUVEL-OBSERVATEUR” - francuski tygodnik społeczno-polityczny, kulturalny i literacki. Wychodzi od 1964 roku. Początkowo pismo lewicy niekomunistycznej. Nakład podstawowy ponad 300 tys. egz. Właścicielem jest Claude Perdriel. Pisali w nim Sartre, Clouet, Sagan. Odwiecznym tywalem jest „L'Express”. Wyróżniał się cliarakterystyczną tematyką międzynarodową. Szczególnie cenione były reportaże z Wietnamu

„L’HUMANITE” - gazeta, która przetrwała upadek komunizmu na wschodzie. Założona w 1904 roku przez młodego działacza komunistycznego Jeana Joures. Od 1920 roku jest organem francuskiej partii komunistycznej. Dziś nakład 100 tys egz. czytają go nie tylko Francuzi należący do partii komunistycznej. W historii nie brakuje znakomitych humanistów francuskich, szczególnie Simone de Beauvoir, Sartre.

„LA CROIX” - założony w 1880 roku, był to miesięcznik katolicki założony na takich samych zasadach jak amerykański Christian Science Monitor. W^alczył przeciw laicyzacji życia we Francji. Charakter prawicowy, związany z biskupami. W 1956 roku nastąpiła zasadnicza przemiana - z winiety pisma zdjęto znak krzyża.