47448

252

Rozkiał S

Hosł TCP/IP żądający informacji konfigurączych nazywany jest klientem DHCP, a host TCP/IP dostarczający tych informacji - serwerem DHCP W sieciach Windows klientem może być system Windows NT w wersji Workstation lub Server, ale serwerem DHCP - tylko Windows NT w wersji Server.

Zarządzanie adresami IP

DHCP przyznaje adresy IP przy pomocy trzech następujących metod:

■    Ręczne przyznawanie adresów. W metodzie ręcznej adres IP klienta DHCP jest ustalany przez administratora sieci na serwerze DHCP, a protokół DHCP służy tylko do przesłania klientom tak skonfigurowanego adresu IP.

■    Automatyczne przyznawanie adresów. W metodzie automatycznej nie ma konieczności ręcznego przypisywarna adresów IP Klient DHCP otrzymuje adres IP w czasie pierwszego kontaktu z serwerem DHCP. Przypisany w ten sposób adres IP jest przyznawany klientowi na stałe i nie może zostać ponownie przyznany innemu klientowi.

■    Dynamiczne przyznawanie adresów. W metodzie dynamicznej serwer DHCP przyznaje klientom adres IP tylko czasowo. Adres IP jest dzierżawiony klientowi DHCP na określony czas. Po upłynięciu tego czasu klient powinien zwrócić przyznany mu adres. Jeśli klient DHCP nadal potrzebuje adresu IP, aby mógł pełnić swoje huikcje, wówczas może wystąpić o przyznanie mu nowego adresu.

Metoda dynamicznego przyznawania adresów jest jedyną, która pozwala na ponowne przyznawanie tych samych adresów IP w sposób automatyczny. Adres IP nie zawsze jest zmacany przez klienta DHCP dopiero po upłynięciu terminu dzierżawy. Jeśli klient DHCP nie potrzebuje już adresu IP (np. kiedy użytkownik zamyka system), może zwrócić serwerowi przyznany adres. Senver DHCP może go wówczas przyznać innemu występującemu o to klientowi.

Metoda dynamicznego przyznawania adresów' jest użyteczna zwłaszcza wtedy, kiedy klienci DHCP podłączają się do sieci tylko czasow^ro. Rozważmy np. sytuację, w której sieć posiadająca adres IP klasy C jest używka przez 300 przenośnych komputerów’. Klasa C pozwala na podłączenie maksimum 254 węzłów’ (256 - 2 adresy specjalne = 254). Ponieważ komputery łączące się z siecią TCP/IP muszą posiadać unikalny adres IP, niemożliwe jest jednoczesne podłączenie wszystkich 300 komputerów' do sieci. Jeśli jednak jednocześnie łącz)’ się z siecią ok 200 komputerów’, w’ów’czas klasa C jest wystarczająca dla takiej sieci, jeśli wykorzystuje się