47692

Rozpoznanie religijne:

W Mk 16,18 i J 3,16 podkreślone jest że objawieni Boże przeznaczone jest dla wszystkich ludzi, gdyby cud był poznawalny tylko drogą analizy naukowej to większość ludzi byłaby pozbawiona tego rozpoznania. Życie wykazuje że wszyscy ludzie mogą rozpoznać znaki działania Bożego (Biblii wskazuje na takich ludzi). Cud jest znakiem skierowanym do człowieka, więc w swej istocie jest wartością religijną, a jego celem jest doprowadzenie człowieka do łączności z Bogiem.

Jeśli cuda należą do dziedziny religijnej, to główny wysiłek w uwiarygodnieniu tego znaku winien zmierzać do lepszego uchwycenia wewnętrznego sensu cudu.

W religijnym rozpoznaniu cudu wyróżnia się:

1.    stwierdzenie faktu cudownego

2.    interpretacja -//-    -//-

Stwierdzenie - ogólna orientacja człowieka wierzącego (np. ktoś zauważa uzdrowienie). Kontekst religijny pozwala uzasadnić sens danego cudu. Takie doświadczenie może nastąpić w kontekście czasu, słów, faktów.

W zasadzie każdy człowiek jest zdolny do rozpoznania zjawiska cudownego, ma odpowiednie władze:

1.    rozum krytyczny -

a.    powinien być wzbogacony o wiedzę o świecie, zjawiskach jakie w nim zachodzą.

b.    myślenie dyskursywne - poczucie przyczynowości i skutkowości

2.    przekonanie o istnieniu Boga interesującego się światem, opiekującego się człowiekiem. Nie chodzi tu o pełną wiedzę, ale o przekonanie.

3.    dobra wola - przyjęcie zjawiska jako cudu oznacza podjęcie decyzji o zmianie swego życia, potrzeba człowieka otwartego na rzeczywistość cudu.

Nasuwa się pytanie o wartość poznania religijnego. Jest to poznanie przednaukowe, posiada wartość moralną. Jest to poznanie wolne, indywidualne (choć niekoniecznie subiektywne).

Jeśli religijne poznanie cudu jest dostępne dla ludzi, to jest to pewność moralna, wystarczająca do wiarygodnego sądu o objawienia

Jednak za koniecznością poznania naukowego przemawiają argumenty:

1.    obowiązek weryfikacji

2.    większość ludzi poznaje również na bazie np. książek historycznych - trzeba specjalistów którzy zbadają dane teksty i poddadzą je ocenie. Spontaniczna ocena nie byłaby pełna.

Nie zawsze cud rozpatrywany przez człowieka religijnego jest nim w poznaniu naukowym.