elektronów moZna obliczyć z nzoru nnjęski:
Z tabelki możany odczytać, że wraz ze zmniejszaniem długości fali rosły częstotliwość, prędkość wyjścia
sc
elektronów’ oraz napięcie hamujące a praca wyjścia malała.
Jak widać na wykresie, zaleZnie od tego jakie punkty obierzemy do obliczana stałej Plancka uzyskamy bardzo różne wyniki. Im współczynnik korelacji bliższy jedynce, tym bardziej prawdopodobne były wyniki, u nas r było równe 0,97. zatan pomiary były dość dokładne. Z wykresu widzimy ponadto, że stosunek AU/Av to nic innego jak tangens kąta nachylana prostej równy współczynnikowi kierunkowani) a. który wynosił u nas 3,659175.
Mnożąc go przez ładunek elanaitamy otrzymamy stalą Plancka nie dla dwu pomiarów, a dla całej prostej. Wynosi ona u nas 5.9x10"”.
/? = /? =
e
10“
14
Dytkutia bk<to"\
Stała Plancka wynosi h = 6,6x10-14, my uzyskaliśmy wynik równy 6,48x10 ”. zatan mniejszy o 1.82% od rzeczywistego Błąd pomiarów wynikał przede wszystkim z niedokładności odczytu pomiarów z woltomierza, oraz niedokładnego ustawiania dhigości fali