124630

Według art. 12 k.c. zdolności do czynności prawnych nie mają małoletni, którzy nie ukończyli 13 lat i osoby ubezwłasnowolnione całkowicie wskutek choroby psychicznej, niedorozwoju umysłowego albo innego rodzaju zaburzeń psychicznych. Zawarcie umowy przez taką osobę jest bezwzględnie nieważne, nie może ona również podejmować czynności prawnych w ewentualnym postępowaniu sądowym. Czynności procesowe, jak również zawarcie umowy z bankiem, bądź dokonywanie innych czynności prawnych wobec banku, osoba taka (nie posiadająca zdolności do czynności prawnych) może podejmować poprzez swojego przedstawiciela ustawowego.

Ograniczoną zdolność do czynności prawnych mają:

1.    małoletni, którzy ukończyli lat 13, jeżeli nie uzyskali pełnoletności przez

zawarcie małżeństwa,

2.    osoba ubezwłasnowolniona częściowo,

3.    osoba, dla której sąd ustanowił doradcę tymczasowego.

Pełną zdolność do czynności prawnych, na podstawie art. 11 k.c. nabywa się z chwilą uzyskania pełnoletności, czyli wskutek osiągnięcia 18 roku życia lub zawarcia małżeństwa. Osoba posiadająca pełną zdolność do czynności prawnych może sama skutecznie zawierać umowy z bankiem, jak również odpowiada całym swoim majątkiem wobec banku z tytułu zaciągniętego zobowiązania.

Aby dana osoba fizyczna mogła skutecznie zawrzeć umowę np. kredytu z bankiem konieczna jest jej indywidualizacja. Funkcję tę pełni przede wszystkim: imię i nazwisko człowieka, numer ewidencyjny (PESEL), czy miejsce zamieszkania (zameldowania), które to dane zawarte są w dowodzie osobistym - dokumencie stwierdzającym tożsamość osoby fizycznej, którym dana osoba, dokonując określonych czynności prawnych, winna się legitymować.

Skuteczność zawarcia umowy z Bankiem, powodującej powstanie zobowiązania do rozliczenia należności bankowych po stronie określonego podmiotu gospodarczego, uzależniona jest od właściwej reprezentacji tego podmiotu, przedłożeniu przez niego Bankowi określonych dokumentów. Brak właściwej reprezentacji podmiotu gospodarczego powoduje, że zaciągnięcie zobowiązania przez osoby nieuprawnione do reprezentacji danego podmiotu prawnego jest nieważne. Ocenę tego, czy dane osoby są uprawnione do występowania w imieniu podmiotu gospodarczego, należy więc dokonywać każdorazowo odrębnie, w odniesieniu do statusu prawnego konkretnego podmiotu gospodarczego.

Osoby prowadzące indywidualnie działalność gospodarczą to osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą w oparciu o postanowienia ustawy o działalności gospodarczej z dnia 23 grudnia 1988r. Potwierdzeniem faktu, że dana osoba fizyczna podjęła