49199

narodowego” 1909,1910)autorka przygotowuje wydawnictwo zbiorowe „Praca oświatowa Jej zadania, metody, organizacja” 1913r.Wymienione dziwią nie wyczerpują oczywiście listy podręczników .artykułów .referatów, których autorką była H.Radlińska.

Radlińska była również działaczką międzynarodowego ruchu pedagogicznego. W okresie międzywojennym współpracowała i zasiadała we władzacłi takicli towarzystw jak rai a Wydział Wykonawczy Międzynarodowych Kongresów Wychowania Moralnego w Londynie, Rada Międzynarodowego Biura Wychowania w Genewie,itp. W kraju Radlińska jest współtwórcą Studium Pracy Społeczno-Oświatowej, czynnie uczestniczy w pracach Światowego Związku Kształcenia Dorosłych oraz w Międzynarodowych Konferencjach Służby Społecznej.

Helena Radlińska jako twórczyni pedagogiki społecznej swoje badania rozpoczęła od poszukiwania odpowiedzi na pytanie o związek jaki zachodzi między człowiekiem a środowiskiem. Z jednej strony idzie o stwierdzenie wpływu warunków bytowych na rozwój jednostki ,z drugiej zaś o określenie możliwości przetwarzania istniejących realiów. Konsekwencją takiego podejścia .które można określić jako dialektyczne, jest w płaszczyźnie poznawczej-obalenie tezy, że człowiek to mechaniczny wytwór środowiska, a w płaszczyźnie moralnej-przyznanie jednostce prawa do kreowania własnego świata.

Koncepcja osobowości i człowieka zarysowana przez Radlińską .zdaje się być oparta na kategorii” czynu”. W okresie niewoli „czyn” jest walką narodowowyzwoleńczą, u progu niepodległości Polski polega na sięganiu najszerszych rzesz społeczeństwa po niezbywalne prawo do pełnienia władzy i korzystania z dóbr kultuiy, w dwudziestoleciu międzywojennym chodzi o polepszenie warunków bytowych i pracy warstw nie posiadających Punktem wspólnym wymienionych interpretacji "czynu" jest stosunek do rzeczywistości: postawa działania, zmieniania, ulepszania. Tylko tę postawę uznaje Radlińska za pożądany rezultat starań wychowawczych Tego rodzaju zachowania mają eliminować uleganie wpływom otoczeniaf postawa    bierna)i przeciwstawiać się odrzuceniu określonych bodźców

środowiskafpostawa obronna)Tak więc zdaniem Radlińskiej o sukcesie wychowawczym możemy mówić wówczas gdy, efektem pracy pedagoga jest człowiek wielostronnie rozwinięty zarówno pod względem psychicznym, jak i fizycznym. Osiągnięte wykształcenie i zawód umożliwiały mu .poprzez korzystanie z dóbr kultury, ciągłe doskonalenie się i rozwój. Jednocześnie powinna to być jednostka o wysokim poczuciu świadomości narodowej, zaangażowana w sprawę dokonujących się przemian, kierująca się zasadami dobra ogólnospołecznego, demokracji i sprawiedliwości społecznej.