51589

Nakazano by cala nauka opierała się na kilkunastu bajkach i opowiadaniach oraz na tekstach nowego czasopisma na niskim poziomie - „Ster" (1940-41). W 1941 roku wprowadzono przymus korzystania w klasach III-VII ze „Steni", a 50% uczniów miało go prenumerować. Poza „Sterem", w którym przemycano treści patriotyczne, do nauki języka polskiego były przeznaczone jedynie bajki o zwierzętach (J. Domaniewski „Pochodzenie zwierząt domowych". B. Dyakowski „Sąd nad żabami", W. Adolf „Świat mrówek”). Jedyną pozycją z polskiej literatury pięknej była nowela B Piusa „Antek**.

W 1943 roku nowe zarządzenie „Reorganizacja nauczania w polskich szkołach powszeclmych", które miało obowiązywać od września. Jego celem było obniżenie stopnia organizacyjnego szkół (gwałtownie wzrosła liczba szkół 1 i 2-klasowych a spadła 5. 6 i 7-klasowych. stopień szkoły był uwarunkowany liczbą uczniów uczęszczającycli regularnie na zajęcia. 7-klasowa szkoła dopiero gdy liczba uczniów przekraczała 461 osób). Skutkiem tego była niska frekwencja uczniów. Wprowadzono do szkól geografię by zaznajomić z terenami III Rzeszy. Cała treść nowego programu w szkole powszedniej ograniczała się do prymitywnej wiedzy praktycznej, a szkoła w zasadzie imała działać dla koizyści Niemców (uczniowie zaganiani do roboty).

b) Szkolnictwo zawodowe

Na mocy rozpoiządzenia gubernatora Hansa Franka z dnia 31 października 1939 roku władze zezwoliły na szkolnictwo zawodowe Dlatego też Polscy dyrektorzy i grono pedagogiczne otwierało je w-szędzie. gdzie się dało. Stworzono w większych miastach sieć szkół zawodowych. W roku szkolnym 1940/41 ukazały się pizepisy wykonawcze do powyższego rozporządzenia. Młodzież miała uczyć się zaw^rodu głównie popizez praktykę.

Dekret Franka z dnia 29 kwietnia 1941 roku. któiy anulow'ał dotychczasowa przepisy dotyczące szkolnictwa zaw^rodowego. Dzielił szkolnictwo zawodowe na trzy rodzaje:

1.    Szkolnictwo obowiązkowa dokształcające - dla młodzieży pracującej z ukończoną 7-klasową szkołą pow-szechną; 3 letnia nauka z egzaminem czeladniczym; nauka teoretyczna tylko 6-8 godzin w tygodniu.

2.    Szkolnictwo zawodowe stopnia zasadniczego - dla młodzieży niepracującej; imało zastąpić gimnazja zawodowe; 3 lata nauki; minimum teorii.

3.    Szkolnictwo zawodowe wyższego stopnia tzw^r. fachowe - młodzież po ukończeniu 18 roku życia na podstawie egzaminu wstępnego; dwa lata nauki.

Poza tym działały różne kursy:

•    kursy pizygotowawcze do szkół zawodowych II stopnia w- Warszawie i Krakowie

(zakonspirow-ane szkoły ogólnokształcące).

•    Kursy Kreśleń Teclinicznych (konspiracyjna Politeclmika Warszawska)

•    Kursy Samochodowo-Szoferskie

Niemcy chcieli darniowych wykwalifikowanych robotników. Główny nacisk położono w tych szkołacli na szkolenie praktyczne pizy minimalnej teorii z usunięciem przedmiotów' ogólnokształcących. Poziom szkół był niski, ale tylko one imały pozwolenie na funkcjonowanie, a przygotowywały młodzież do zawodu. Były popularne, bo m in. wyposażały w legitymacje cliiomące przed łapankami i wowozein na roboty, a także tajnie i nieoficjalnie były szkołami ogólnokształcącymi. Okupant się zorientow^. więc ograniczono liczbę, a potem zlikwidowano szkoły handlowe.

Ze względu na potizebę rąk do pracy w' 1943 roku wyszło rozporządzenie o skłóceniu nauki

do 2 lat.

2. Ziemie włączone do Generalnej Guberni

*    byłe województw'0 kieleckie, lubelskie, rzeszowskie, część województwa warszawskiego, krakowskiego, łódzkiego

*    okręgi: warszawski, krakowski, radomski, lubelski, lwow ski