f 14 I Mont*#
jedynym fragmentem, w którym słowa maj.*) istotne znaczenie - cala sekwencja opiera się bowiem na obrazach. I.aur,i dzieli się w niej t Johnem swoimi wątpliwościami wynikającymi z pytania, które zadała jej Cłiristine: -Jak to się dzieje, że Ziemia jest okrągła, a jednocześnie powierzchnia zamarzniętego jeziora jest płaska?". Odpowiedź okazuje się inna, niż można się spodziewać - Laura znajduje w encyklopedii infor-mację na lemat wygięcia powierzchni jezioru Ontario ni< nie jest takie, jakim się wydaje
Montażowa konstrukcja sekwencji inicjalnej bardzo wyraźnie akcentuje podwójność światu przedstawionego filmu. Mamy tu do czynienia z dwoma przestrzeniami: zewnętrzni), krórą możemy utożsamiać ze Światem natury, światem zaludnionym przez dzieci, posługujące się własną, nie zawsze zgodną z racjonalnością dorosłyc h logiką, i wewnętrzną * przestrzenią domu, będącą obszarem wiedzy, w któr\ m \*n/vmIo podlega możliwości racjonalnego wyjaśnienia.
Jednak te dwa światy otwierają się na siebie. To dlatego K»icg tak silnie akcentuje przeciwieństwa, jednocześnie wsk.«/ui.i< na wspólne cechy przeciwstawnych elementów. Trzaskające płomienie w kominku zostają zestawione z kolorystyką płaszczyka przeciwdeszczowego, chroniącego przed wodą. Zabawka, kojarząca się /«• światem dzieciństwa, zostaje zderzona z paczką papierosów - |>rzyjemn«»w ią dorosłych. A jednocześnie obydwa przedmioty stają się - dzięki zastosowaniu efektu analogie/ności ruchu - swoim wzajemnym -przedłużeniem hidohoic jest we fragmencie, w którym John potrąca szklankę* wodą. I 'mieszczono go w bezpośrednim sąsiedztwie ujęcia, w którym widzimy piłkę wpadającą do jeziora. I w jednym, i w drugim wypadku zauważamy nwprp-kującą się ciecz. W pierwszym jednak woda wylewa się ze szklanki, w drugim zaś do wody wpada przedmiot.
Wszystkie te zestawienia montażowe, nieraz trudne do jednoznacznej interpretacji, mają na celu doprowadzenie do tego najważniejszego, w którym rozlewająca się plama na slajdzie zostaje- zderzona z ciałem tonącej dziewczynki.
Umieszczenie obrazu rozlewającej się czerwonej plamy, kojarząc*) się jednoznacznie z krwią, z obrazem wypadku, któremu uległa Christine, służy zbudowaniu nastroju grozy. Intencję tę wzmacnia użycie muzyki, wprowadzającej element niepokoju. Roeg wywołu je tu jednak także inny efekt. Umieszczenie wspomnianej pary obrazów (nic są to bowiem pojedyncze ujęcia) w kontekście ciągu wspomnianych wcześniej figur mon-