52967

Testator sam własnoręcznie spisywał treść dokumentu co w nim sam zaznaczał. Sam podpisywał dokument, nic trzeba było świadków.

testamenty ustne (per nuncupationem, sine scriptura)

nadal we wschodniej części cesarstwa -Teodozjusz II do ich ważności wymagał 7 świadków.

Testamenty prywatne nadzwyczajne (uprzywilejowane i kwalifikowane)

Uprzywilejowane:

testamentum pestis te m porę condituni

testament sporządzony w czasie epidemii

świadkowie mogli podpisywać jeden po drugim - nie jednocześnie

testamentum parentis inter liberos

gdy ojciec ustalał spadkobiercami swoich descendentów^r - wystarczało tylko 2 świadków (ustnie), pisemnie - wystarczał dokument napisany i datow^rany własnoręcznie przez testatora. Czymś innym było „dlsislo inter liberos” - podział majątku pomiędzy dziećmi dokonany przez ojca - uważany był za kodycyl.

testamentum ruri conditum

testament sporządzony na w^rsi przy udziale pięciu świadków, którzy go podpisywali testamentum m i I i t i s

Przywilej cesarza Trajana każde nieformalne pisemne lub ustne oświadczenie ostatniej woli żołnierza posiadało skuteczność prawną. Za Justyniana - tylko in expeditione. Szczególne cechy:

brak zachowku

- dopuszczalność równoczesnego dziedziczenia ab intestato i ex testamento w iele testamentów mogło pozostać ważnych jednocześnie.

Kwalifikowane:

testament niewidomego

podpisywany przez miejscowego urzędnika, tabulariusza oraz siedmiu świadków, (w razie braku tabulariusza - ośmiu świadków)

testament głuchoniemego

musiał być cały napisany przez testatora