Kolęduje Tobie moje serce

(Kolęda: Dzisiaj w Betlejem)

(Wiersz: Najpiękniejszy wieczór)

Kiedy wieczór jest zimowy,

chaty w śniegu drzemią,

nastrój dziwny, wyjątkowy

snuje się nad ziemią.

Lecz najmilszy,

wigilijny wieczór

przed świętami jest tak piękny,

taki inny, tak oczekiwany.

K. Chodecka

Dziecko I: Przeżywamy co roku ulubione Święta Bożego Narodzenia. Święta te kojarzą się zawsze z wieczorem wigilijnym. Wigilia to przeżywanie i rozważa­nie tajemnicy Bożego Narodzenia w stajence betlejemskiej.

(Kolęda - „Gdy się Chrystus rodzi…”)

(Wiersz: Boże Narodzenie)

Herod zarządził, by spisać ludność.

Chciał wiedzieć, ilu ma swych poddanych.

Józef z Maryją ruszyli w drogę,

musieli także być zapisani.

Doszli wieczorem aż do Betlejem.

Wszędzie już było tłoczno i rojno.

Nie mogli nigdzie wynająć kąta,

aby odpocząć, mieć noc spokojną.

Józef zmęczony i zasmucony

odnalazł stajnię tuż za miasteczkiem

i zaprowadził tam swoją żonę

z nienarodzonym, czekanym dzieckiem.

Noc była niby zwykła, codzienna,

światła pogasły, ludzie zasnęli.

Nie przypuszczali, nie przeczuwali,

że Bóg narodził się w ich Betlejem. /Z. Janota/

Dziecko II: Witamy serdecznie wszystkich tu zebranych.

By hołd oddać razem dziś Panu nad Pany.

Bóg zstąpił na ziemię jako matę dziecię

w Betlejem dalekim, jak zapewne wiecie.

Tam w stajni ubogiej, Ojciec i Matecz­ka

kładą w żłóbku do snu małego Syneczka.

(Kolęda: „Gdy śliczna Panna”)

(Scenka - Maryja trzyma Dzieciątko, obok Józef, wyżej lub obok aniołowie)

Anioł I: Śpij, Jezu maleńki.

Śpij, snem dziecka błogim.

Obce Ci na razie smutek, płacz i trwogi.

Anioł II: Gwiazda betlejemska jaśnieje na niebie,

by każdy mógł drogę odnaleźć do Ciebie.

Aniel IV: Twój Tatuś kochany posłał Cię do ludzi,

byś miłość i zgodę w naszych ser­cach wzbudził.

(Wiersz: Boże Narodzenie)

Na bliskich łąkach spali pasterze,

dostrzegli jasność, brzmiały im pieśni

i nie wiedzieli, co to się dzieje,

czy są na jawie, czy może we śnie.

Anioł wyjaśnił im to, co trzeba,

więc poszli szybko powitać Pana.

Pierwsza wiadomość o Zbawicielu

właśnie pasterzom została dana.

Bóg Wszechmogący przyszedł na ziemię

jako niemowlę bezbronne, małe.

Co rok śpiewamy wszyscy kolędy,

przypominamy narodzin chwałę. Z. Jasnota

(Kolęda: Wśród nocnej ciszy)

(Pastuszkowie śpią, pod koniec kolędy podchodzi Anioł III, budzą się pastuszkowie.)

Pastuszek I: Co to za piękne śpiewy słychać dookoła?

Pastuszek II: Kto ze snu głębokiego nas budzi? Kto wota?

Pastuszek III: Co to za jasność i postacie w bieli?

Pastuszek IV: Patrzcie, pastuszkowie! Przecież to anieli!

Anioł III: Słuchajcie, pastuszkowie, wspa­niała nowina,

Maryja w stajence porodziła Syna.

Oddajcie mu pokłon, zanieście coś w da­rze.

A drogę do Niego gwiazda wam pokaże.

(Kolęda: Przybieżeli do Betlejem)

(Pastuszkowie ruszają do stajenki, nio­są dary.)

Pastuszek I: To tutaj Mateczka swego Synka tuli.

Na pewno mu zimno bez cieplej koszuli.

Podaruję mu swoją ciepłą koszulinę,

niech Matka okryje nią swoją Dziecinę.

Pastuszek II: To na pewno z głodu sły­chać jest płacz Dziecka.

Dlatego przynio­słem maleńkiemu mleczka.

Pastuszek III: A ja poduszeczkę pod gło­wę mu włożę.

Może prędzej zasnąć ona mu pomoże.

Pastuszek IV: A ja do zabawy dam mu piórko białe,

które aniołowi po cichu wyr­wałem.

(Pastuszkowie siadają u stóp Matki lub obok.)

Dziecko III: Tak mocno świeciła gwiazda betlejemska,

że ciekawość wzbudziła w trzech zamorskich mędrcach.

Trzej mędrcy królo­wie księgi przeglądają

i o króla żydowskiego zrodzeniu czytają.

Prędko dary stosowne w skarbcach wyszukali

i w drogę do Betlejem razem się udali.

(Kolęda: Mędrcy świata, monarchowie)

(Królowie idą powoli, patrzą w niebo, szukając gwiazdy, scenka - pałac Heroda, Herod rozparty na tronie.)

Dziecko IV: Lecz nie bardzo wiedzieli, gdzie do Króla droga.

Więc wstąpili spytać o Niego Heroda.

(Król Herod wstaje na widok gości)

Herod: Cóż to za zaszczyt? Co to za go­ście mili?

Powiedzcie mi, królowie. Po coście przybyli?

Kacper: Chcemy oddać pokłon Panu Naj­wyższemu.

Tu gdzieś w okolicy dziś narodzo­nemu.

Baltazar: On królestwo miłości wśród lu­dzi zbuduje.

Czy nie wiesz, Herodzie, gdzie On się znajduje?

Herod: Nic mi nie wiadomo, gdzie to Dziecię leży.

Chętnie bym ja także do niego pobieżał.

Więc gdy je znajdziecie, przybądź­cie tu do mnie,

bym i ja mógł jemu pokłonić się skromnie.

Dziecko IV: Coś knuje król Herod, każe wzywać straże.

Co im rozkazuje? Zaraz się okaże.

(Herod chodzi nerwowo, kiwa ręką na strażnika. Wchodzi strażnik - kłania się He­rodowi.)

Herod: Gdy przyjdą królowie, powie­dzieć, gdzie Dziecię,

wnet się tam udacie i Je zabijecie!

Herod: Mój tron zagrożony, póki Dziecię żyje.

Utrzymam królestwo, kiedy Je zabiję.

Dziecko III: Tymczasem królowie widząc gwiazdę w dali,

szybko w tym kierunku, cie­sząc się, udali.

Kacper: Pierwszy przed Dzieciątkiem czoło swoje chylę

i hołd Ci oddaję, a za małą chwilę

dar ten ofiaruję z największą ochotą.

Przyjmij, Królu, dar ten, a darem tym złoto.

Melchior: Ja wonne kadzidło w darze Ci przynoszę,

o Twym narodzeniu wkrótce też rozgłoszę.

By każdy mógł przybyć, pokłonić się To­bie.

I króla nad króle uznać w Twej osobie.

Baltazar: Ode mnie przyjmij w darze mir­rę, cenne ziele.

Choć wiem, że to drobiazg, że to tak niewiele.

Ja chciałbym wszystkie ludzkie serca zaczarować,

by przyjęły Ciebie, byś mógł w nich panować.

(Królowie kładą dary przed Dzieciąt­kiem, pomału odchodzą - podchodzi do nich anioł)

Anioł: O, królowie zacni, gdy wracać będziecie,

omińcie pałac Heroda. Nie mówcie, gdzie Dziecię.

Idźcie inną drogą do swojej krainy,

by Herod nie skrzywdził maleńkiej Dzieciny.

(Królowie wychodzą)

(Wiersz Kolęda)

Byli i odeszli do siebie

Mądre trzy króle obce,

Po aniołach opuszczona grzęda,

Ojciec i Matka już w niebie.

Przy Dziecku w szopce

Została polska kolęda...

I prędzej Bóg słońce odwoła,

i prędzej świat się odstanie.

Niż ona odbiec zdoła

To Zawiniątko na sianie....

M. Wolska

(Kolęda: W żłobie leży)

Dziecko I: Pamiętajmy, aby święta Boże­go Narodzenia zbliżały ludzi do siebie, wy­zwalały wzajemną życzliwość, skłaniały do współczucia i pomocy biednym, samotnym, cierpiącym.

(Wiersz Grudniowa noc)

W grudniową, cudną noc

staniemy przy stajence.

W grudniową, cudną noc

złączymy nasze ręce.

Pragnienia serc i dusz

poślemy hen, ku gwiazdom,

by pokój, zamiast burz

czas przyniósł wsiom i miastom.

W grudniową, dziwną noc

gwiazdami niebo świeci.

W grudniową, dziwną noc

przyszło Boże Dziecię.

Graj, duszo, Panu, graj,

Głoś szczęście i pogodę.

Daj, świecie, ludziom,

daj prawdziwą Miłość, Zgodę.

K. Chodecka

(Kolęda: Cicha noc)

(Wiersz: Kolęda dziecinna)

A potem razem z Betlejem pójdziemy

Do nas, pomodlić się gdzieś na pasterce,

I tu usłyszysz, malusieńki, niemy,

Jak kolęduje Tobie moje serce.

K. Wierzyński

(Kolęda: Pójdźmy wszyscy )

---