lic.2, Style picia alkoholu i kultura picia, Style picia alkoholu


1.6.Style picia alkoholu, kultura picia

„ Wybitny psychiatra polski, Antoni Kępiński, wyróżnił pięć stylów picia :

Według Andrzeja Podgórecki, występują trzy wzory picia: rytualistyczny, towarzyski i utylitarny.

W okresie od dorastania do dorosłości wyróżniono inne style picia alkoholu które teraz przedstawię. Wyróżniono 4 style a mianowicie:

  1. „Stabilnie mała intensywność (Styl M-M). Styl ten odnosi się do osób, które zarówno w dorastaniu jak i w dorosłości charakteryzowała mała intensywność picia alkoholu, to znaczy takich, które w czasie pierwotnego i powtórnego badania (po 8-9 latach) spożywały alkohol rzadko i w niewielkich ilościach, a wykazane zwiększenie intensywności picia we wczesnej dorosłości nie przekraczało przyjętego obszaru małej intensywności spożywania alkoholu.

2. Radykalne zwiększenie intensywności picia (Styl M-D). Dla tego stylu charakterystyczna była mała intensywność picia w dorastaniu, natomiast we wczesnej dorosłości nastąpiło bardzo duże (dwukrotne) zwiększenie spożycia alkoholu tzn. do poziomu określanego jako duża intensywność.

3. Zmniejszenie intensywności picia (Styl D-S). Ten styl odnosi się do osób, które w dorastaniu piły dużo i często, więcej niż granica dużej intensywności dla okresu dorastania, ale wraz z wiekiem odnotowano u nich zmniejszenie intensywności picia do poziomu średniego dla młodych dorosłych.

4. Stabilnie duża intensywność (Styl D-D). Ten styl jest niejako przeciwieństwem stylu pierwszego (styl M-M). Odnosi się do osób, które zarówno w dorastaniu, jak i w dorosłości piły z dużą intensywnością tzn. wskaźniki intensywności picia w obu pomiarach są znacząco większe niż odpowiednie średnie dla badanej próby z wyraźnym zwiększeniem intensywności picia w dorosłości w porównaniu do okresu szkolnego.”

W literaturze przedmiotu, powszechnie przyjmowano, że we współczesnej kulturze można wyróżnić trzy podstawowe wzory picia. Wzór śródziemnomorski, który charakteryzuje się piciem przede wszystkim wina, w niewielkich ilościach, ale dość często w ciągu dnia. W tej kulturze picia kładzie się nacisk zarówno na właściwości farmakologiczne, jak i kaloryczne. Wzór anglosaski cechuje się częstym, powolnym, spożywaniem piwa. Najpopularniejszy model picia, zwany wzorem północno- wschodnim lub skandynawskim, polega na jednorazowym spożywaniu znacznych ilości wysokoprocentowych napojów alkoholowych w celu wprowadzenia się w sta odurzenia. Charakterystyczny jest dla większości krajów Europy Wschodniej, w tym Polski .

W dzisiejszych czasach upowszechnia się wzór, w którym częstość picia alkoholu przez młodzież regulowana jest okazjami np.: co tygodniowe spotkania „ imprezowe” i spotkania w pubach

„ Alkoholik charakteryzuje się jednym z trzech sposobów picia: 1) codziennego wypijania dawki alkoholu wywołującej poprawę samopoczucia, 2) regularnego, weekendowego spożywania dużych ilości alkoholu, lub 3) picia w tzw. ciągach występujących naprzemiennie z okresami trzeźwości.'

Kultura picia

„Ustalenie w polskich warunkach norm bezpiecznego picia za względu na specyficzny polski sposób picia jest bardzo niebezpieczne. Z tego względu ograniczymy się do przypomnienia czego bezwzględnie nie należy:

  1. pięć dużych kufli piwa, albo

  2. pięć większych lampek wina, albo

  3. pięć kieliszków wódki

Nie należy wypijać w ciągu tygodnia więcej niż:

Kobiety:

mężczyźni:


Cechy pijaństwa Polaków

Pierwszą cechą pijaństwa Polaków jest nieumiejętność picia czyli picie bez zakąski, na pusty żołądek, lub co gorsza, mieszając trunki- np. wódkę z piwem

Następną cechą polskiego sięgania po kieliszek jest szczególne podejście do okazji. Aby sięgnąć po alkohol musi być jakiś powód np.: święto religijne czy oblany egzamin, imieniny. Alkoholik zawsze będzie szukał dogodnej dla siebie okazji do picia.

Z tą oto cechą wiąże się kolejna cecha którą jest namawianie czyli zachęcanie innych.

Jest to związane z traktowaniem alkoholu przez ludzi jako środka jednoczącego towarzystwo, zmniejszającego dystans społeczny( popularne picie „brudzia” przy przechodzeniu na „ty”) i- paradoksalnie- zacieśniającego przyjacielskie więzy i łagodzącego obyczaje. Kolejną już cechą polskiej uczty jest pobłażliwe odnoszenie się do osób pijanych. Najważniejszą jednak cechą pijaństwa jest sam stosunek ludzi do alkoholu który przejawia się w gestach.

Jan karol Falewicz, ABC problemów alkoholowych, Państwowa Agencja Rozwiązywania Problemów Alkoholowych, Warszawa 1993,s.17

http://ain.ipin.edu.pl/archiwum/2002/3/t15n3_7.pdf

Anna Czernecka, Alkohol a przemoc domowa w Alkohol, alkoholizm i przemoc,s.11

Jan karol Falewicz, ABC problemów alkoholowych, Państwowa Agencja Rozwiązywania Problemów Alkoholowych, Warszawa 1993,s.18-19



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
lic.2, Konsekwencje nadużywania alkoholu na płaszczyźnie jednostkowej i społecznej, Konsekwencje nad
Kryteria ICD 10 (CDDG) szkodliwego picia alkoholu i zespołu uzależnienia od alkoholu
Kultura Picia
Najczęściej zadawane pytania DOTYCZĄCE PICIA AOLKOHOLU, uzależnienia, Alkoholizm
Kryteria ICD-10 szkodliwego picia alkoholu i zespołu uzależnienia od alkoholu, Resocjalizacja; Pedag
Cwiczenia yogi i korzyści picia alkoholu
ćw. JOGI i korzysci picia alkoholu, jeśli chcesz się uśmiechnąć, pliki tekstowe
Cw. JOGI i korzysci picia alkoholu, Gimnastyka
Z Mielecka Kubień, E Wędzicha Ocena skutków picia alkoholu przez osoby uzależnione
J Moskalewicz Ł Wieczorek Dostępność konsumpcja alkoholu i konsekwencje picia p trzy dekady doświad
Naturalny antybiotyk do picia
Naturalny antybiotyk do picia
Fazy rozwoju picia
Motywy picia przez dzieci i młodzieży

więcej podobnych podstron