Rozdział 5.
Instalacja i konfiguracja systemu X Window
Rozdział ten pomaga wyjaśni, jak zainstalować, skonfigurować i użytkować
Systemu system X Window (często nazyzwanego po prostu X). Kiedy system X jest
skonfigurowany i uruchomiony, możesz ustawić kilka opcji dotyczących sposobu
jego uruchamiania. Te oOpcje są tutaj szczegółowo opisane, a wraz z nimi
przedstawiono dodatkowo kilka pomocniczych sztuczek służących do optymalizacji
pracy i wydajności środowiska X.
X — co to jest?
X jest standardowym graficznym interfejsem użytkownika dla systemu Linux.
Podobnie jak inne graficzne interfejsy, takie jak Microsoft Windows czy Mac OS,
system X pozwala na interakcję z programami za pomocą myszy przy użyciu myszy
(lub urządzenia wskazującego) do wskazywania i wybierania (za pomocą
kliknięcia), umożliwiając w ten sposób prostą komunikację z komputerem.
Pierwsza wersja systemu X Window została wydana w roku 1987 roku jako wspólny
projekt firmy Digital Equipment Corporation i Instytutu Technologii w
Massachusetts. Później powstało Konsorcjum X, Inc., które jest odpowiedzialne
za rozwój i publikację nowych wersji tego systemu.
Pomimo swego wieku, X jest znakomitym i bardzo nowoczesnym oprogramowaniem
systemowym: wieloplatformowym, zorientowanym sieciowo graficznym interfejsem
użytkownika. Można go zainstalować i uruchomić na różnych rodzajach platform,
włączając każdą odmianę systemu Unix. X-kKlienci lienty X są dostępnie dla
użytkowników takich systemów jak Windows 3.x, 9x oraz NT. Wyszukane właściwości
sieciowe systemu X pozwalają uruchomić go na jednym komputerze, a wyjście
wysłać do drugiego komputera-klienta połączonego z pierwszym poprzez sieci
(LAN, WAN). Wraz z powstaniem sieci Internet, która łączy sporą część
komputerów tej planety, system X osiągnął nowe znaczenie i potęgę.
Większość użytkowników systemu Linux pracuje z XFfree86, oprogramowaniem
freeware kompatybilnym z systemem X Window. Xfree86 XFree86 został
zaprojektowany przez firmę o tej samej nazwie, która rozpoczęła swoją
działalność w 1992 roku. W 1994 r. powstał Pprojekt Xfree86XFree86, który
przyjął za cel badania i rozwój systemu Xfree86tego systemu.
Instalacja systemu X
Poprawne skonfigurowanie i uruchomienie systemu X Window było niegdyś
prawdziwym wyzwaniem dla użytkowników systemu Linux, — prawie ceremonią.
Obecnie dostępne są sterowniki do szerokiej gamy sprzętuwielu urządzeń, a
narzędzia konfiguracyjne asystujące w procesie instalacji zostały bardzo
poprawione. Ciągle jednak instalacja i konfiguracja potrafi być zaskakująca —
zwłaszcza przy niezwyczajnym słabym sprzęcie — ale nie jest już zniechęcającym
procesem, jakim była kiedyś; a powinna być relatywnie prosta.
Aby uruchomić środowisko X, trzeba przebrnąć przez dwa etapy. Pierwszy z nich
wymaga instalacji odpowiednich programów, które umożliwiają uruchomienie
systemu X. Można je podzielić na następujące kategorie:
Podstawowy podstawowy program Xfree86XFree86,
Serwery serwery X,
Menedżery menedżery okien,
Aplikacjeaplikacje,
Fontyfonty.
Ta fazaEtap ten jest bardzo prostolinijnay i może zostać wykonana jakostać się
część częścią podstawowej instalacji systemu Linux, jeśli w jej trakcie tej
instalacji wybierzesz odpowiednie pakiety X.
W drugim etapie konfigurujesz system X, aby prawidłowo działał w systemie. Jest
to kwestia zidentyfikowania wyboru serwera X kompatybilnego z posiadaną kartą
graficzną i dostrojenia go do możliwości oferowanych przez tę kartę. Jeśli
posiadasz powszechnie używaną kartę graficzną wraz z całą dokumentacją, to etap
ten nie będzie zbyt trudny. Jednak bez dokumentacji proces ten może okazać się
bardzo trudny, ale nie jest niemożliwy.
Jak pokazano w Dodatku dodatku C. „Narzędzia do zarządzania pakietami Debiana”,
System system X Window składa się z mnóstwa wielu pakietów.
Po zainstalowaniu żądanych pakietów możesz przystąpić do konfiguracji
środowiska X Window.
Uwaga
Powinieneś zachować szczególną ostrożność podczas konfiguracji systemu X Window
na Twoim komputerze. Jeśli bowiem skonfigurujesz go nieprawidłowo lub nie do
końca, możesz trwale uszkodzić komputer. Zwłaszcza jeśli skonfigurujesz swój
monitor na z częstotliwość częstotliwością odświeżania, która przekracza jego
możliwości — może on sz go zniszczyć ulec uszkodzeniu. Starsze monitory o
stałej częstotliwości odświeżania są szczególnie podatne na taki rodzaj
zniszczeń. Autor i wydawca postarali się, aby ten rozdział stał się jak
najbardziej zrozumiały i przejrzysty, ale ich wysiłek nie zapewni, że
przedstawione procedury przedstawione w tym rozdziale będą poprawnie działać na
Twoim twoim sprzęciekomputerze. Wobec powyższego autor i wydawca nie mogą wziąć
odpowiedzialności za uszkodzenia powodowane złą instalacją i konfiguracją
systemu X Window.
Jeśli posiadasz kartę lub monitor nieznanego producenta (lub niespotykany
model) i czujesz, że musisz zgadywać opcje konfiguracyjne, to zacznij chociaż
od niskich wartości i zwiększając je, poszukaj wartości optymalnych. Nie
pozwól, aby monitor, który wyświetla zniekształcony obraz, działał dłużej niż
przez czas potrzebny Tobie na wyciągnięcie kabla zasilającego z gniazdka!
Konfiguracja X
Kiedy zainstalujesz pakiet xserver-common, automatycznie uruchomi się program
xf86config. Jednakże możesz uruchomić ten program w każdym innym dowolnym
momencie. Aby tego dokonać np.: teraz, zaloguj się na konto użytkownika root i
wydaj polecenie:
xf86config
Rysunek 5.1 przedstawia startowe okno dialogowe xf86config. Jak zauważyłeś,
jest to program trybu tekstowego, który nie współpracuje z nie wspierający
myszyą; i zadającye wszystkie pytania w stylu zwanym dalekopisem, przy za
pomocy pomocą czarno-białego trybu wyświetlania znaków.
Uwaga
Podczas pracy z programem xf86config może się okazać, że klawisz Backspace nie
działa tak jak powinien. Jeśli się tak zdarzy, użyj kombinacji klawiszy
Ctrl+Backspace.
Rysunek 5.1. Ekran startowy programu xf86config
Pierwszym krokiem jest określenie rodzaju używanej myszki, podłączonej do
komputera (spójrz rysunek 5.2). Wprowadź liczbę odpowiadającą typowi posiadanej
myszy i wciśnij Enter. Dla urządzeń wskazujących zastępujących mysz (np.: w
laptopach) powinieneś wybrać rodzaj PS/2.
Rysunek 5.2. Określanie typu posiadanej myszki
Jeśli wybrałeś mysz Logitech MouseMan, możesz włączyć obsługę trzeciego
przycisku, poprzez udzielając twierdzącej odpowiedź yzi na pytanie, czy
ChordMiddle powinien zostać włączony czy też nie, co przedstawia rysunek 5.3.
Rysunek 5.3. Włączanie opcji ChordMiddle
Jeśli Twoja mysz posiada tylko dwa przyciski, możesz włączyć emulację
trzeciego, udzielając twierdzącej, poprzez odpowiedź yzi na pytanie o
Emulate3Buttons; tak jak to ilustruje rysunek 5.4. Jeśli włączysz tę opcję,
możesz jednocześnie przycisnąć oba przyciski myszy, aby emulować działanie
przycisku trzeciego.
Rysunek 5.4. Włączanie emulacji przycisku trzeciego myszy
Następnie, jak pokazano na rysunku 5.5, musisz podać plik urządzenia
odpowiadający myszce. Program instalacyjny powinien przypisać domyślnie do
myszy systemowej plik /dev/mouse. Jeśli się zgadzasz, nawciśnij Enter, aby
przejść dalejdo kolejnego etapu.
Rysunek 5.5. Określanie pliku urządzenia dla myszki
Przedstawiony na rysunku 5.6 obrazek ilustruje włączanie wsparcia dlaobsługi
klawiatury rozszerzonej. Jeśli posiadasz specjalną klawiaturę, która pozwala na
używanie wspierającą znakiów narodowenarodowych, możesz odpowiedzieć
ytwierdząco na kolejne pytanie, aby włączyć program xkb, który upraszcza zmianę
mapowania klawiatury. Po dokonaniu wyboru wciśnij Enter.
Rysunek 5.6 Włączanie obsługi klawiatury rozszerzonej
Jak pokazuje rysunek 5.7 xkb, wspiera współpracuje z różnymi różnesystemami
kodowania klawiatury lub mapowania klawiszy. Wpisz liczbę odpowiadającą
podłączonej do komputera klawiaturze i nawciśnij Enter.
Rysunek 5.7. Określanie rodzaju klawiatury
Następnie, jak pokazuje rysunek 5.8, musisz podać dwa parametry
charakteryzujące Twój monitor: częstotliwość odświeżania pionową (VertRefresh)
i częstotliwość synchronizacji poziomej (HorizSync). Wartości te możesz znaleźć
w:
w dokumentacji dostarczonej z monitorem;.
w pliku /usr/doc/xserver-common/Monitors.gz, który to plik może zawierać
posiadany przez Ciebieinformacje o monitor monitorzena liście wspieranych
monitorów. (Uużyj komendy polecenia gunzip do rozkompresowania rozpakowania
pliku
i dowolnego edytora do jego przeczytania);.
na stronie WWW producenta monitora;.
na grupach dyskusyjnych, zadając wcześniej pytanie do grupy np.:
comp.os.linux.setup;.
w dziale technicznym producenta monitora, żądając odpowiednich informacji lub
dostarczenia dokumentacji (jeśli nie otrzymałeś takowej takiej wraz z
monitorem).
Aby określić parametry monitora, wciśnij Enter.
Rysunek 5.8. Przygotowanie do określenia parametrów monitora
Najpierw podajemy częstotliwość poziomą częstotliwość synchronizacji poziomej
monitora, co przedstawia rysunek 5.9. Wpisz liczbę odpowiadającą posiadanemu
monitorowi i wciśnij Enter. Jeśli nie jesteś pewien, jaka to jest wartość, ale
wiesz, że Twój monitor pozwala wyświetlać obraz z rozdzielczością np.:
800´x600, podaj liczbę 2. Jeśli chcesz podać wartość inną niż te
wymienionepodaje program, podaj wpisz liczbę 11. Zostaniesz wtedy poproszony do
podania podanie wartości najniższych i najwyższych (przedziału) horyzontalnej
częstotliwości synchronizacji poziomej.
Uwaga
Często podobne modele monitorów mają bardzo różne wartości horyzontalne
częstotliwości synchronizacji poziomej. Ważne jest, abyś prawidłowo określił
ten parametr dla Twojego monitora. Jeśli źle skonfigurujesz system X Window do
używania nieodpowiedniej wartości tego parametru , możesz doprowadzić do
uszkodzenia monitora.
Rysunek 5.9. Określanie częstotliwości synchronizacji poziomej
Kolejny rysunek przedstawia sposób określaniawybór częstotliwości pionowej
częstotliwości odświeżania. Wpisz numer odpowiadający wartości monitora i
wciśnij Enter. Jeśli nie jesteś pewien wartości tego parametru dla monitora,
który posiadasz, podaj liczbę 1, która jest wartością najbardziej
zachowawcząnajbezpieczniejszą. Aby podać wartość, która nie znajduje się na
wyświetlonej liście, podaj liczbę 5. Zostaniesz wtedy poproszony o podanie
przedziału wartości (od najniższej do najwyższej) dla pionowej częstotliwości
odświeżania.
Rysunek 5.10. Określanie wartości częstotliwości odświeżania
Teraz możesz określić łańcuchy identyfikujące i opisujące monitor, co pokazuje
rysunek 5.11. Możesz wprowadzać dowolny tekst jakitekst, jaki tylko zechcesz.
Po wprowadzeniu wszystkich łańcuchów wartości wciśnij naciśnij Enter.
Rysunek 5.11. Określanie identyfikatorów i łańcuchów opisujących model monitora
Następnym krokiem jest sprecyzowanie modelu karty graficznej i jej
charakterystyki. Objaśnienia programu xf86config, przedstawione na rysunku
5.12, wskazują, że model karty możesz wybrać z bazy danych kart graficznych.
Jednakże, nawet jeśli tak zrobisz, dostaniesz otrzymasz możliwość wprowadzenia
wartości niestandardowych. Jeśli nie masz powodów ku temu, nie powinieneś
zmieniać wartości podanych w bazie danych kart graficznych. Co więcej, podczas
wybierania z bazy danych rekordu odpowiadającego typowi posiadanej karty
graficznej powinieneś uważać, ponieważ podobne nazwy modeli mogą mieć znacząco
różną charakterystykę sprzętową (i nie tylko sprzętową).
Rysunek 5.12. Przygotowanie do wyboru karty graficznej z bazy danych kart
Następny rysunek przedstawia ekran używany do wyboru modelu karty graficznej.
Wpisz po prostu liczbę odpowiadającą modelowi karty graficznej i wciśnij Enter.
Jeśli podejrzewasz, że szukana karta graficzna znajduje się na kolejnej stronie
bazy, wciśnij klawisz Enter, aby przejść stronę dalej; jeżeli pominiesz stronę,
na której znajduje się model używanej karty, której używasz, przejdźidź do
samego końca bazy, skąd automatycznie zostaniesz przeniesiony na początek.
Rysunek 5.13. Przeglądanie bazy danych w poszukiwaniu modelu karty graficznej
Po wybraniu modelu karty graficznej program xf86config potwierdza dokonany
wybórten fakt. Tak jak pokazuje to rysunek 5.14, xf86config może dostarczać
opcjonalnych instrukcjiproponować ustalenie dodatkowych wartości, np.: „Do NOT
Probe clocks” (Nie nie testuj częstotliwości zegarów). Dobrym pomysłem jest
zapisanie tych instrukcji, tak aby widzieć je nawet po przejściu do następnego
kroku instalacji.
Rysunek 5.14. Potwierdzenie wyboru modelu karty graficznej
Kolejnym krokiem jest wybranie wybór X-serweraa X, którego chcesz używać; ekran
tegoten etapu przedstawia rysunek 5.15. SWpisz liczbę powiązaną z konkretnym
typem serwera i nawciśnij Enter. Jeśli wybrałeś 4, zostaniesz poproszony o
wybranie wybór serwera akceleratora. Jeśli natomiast nie jesteś pewien, jaki
serwer wybrać, podaj liczbę 3 — serwer XF86_SVGA,; jeśli masz starszą kartę
grafiki lub monitor, to będą one raczej współpracować z 256 kolorowego serwerem
X SVGA (256 kolorów).
Rysunek 5.15. Wybieranie odpowiedniego serwera X
Następnie, jak przedstawia rysunek 5.16, xf86config zadaje pytanie, czy
powinien zastąpić pierwszą linięy wiersz w pliku /etc/X11/Xserver w taki
sposób, aby wskazywała nowy serwer X. Odpowiedz y i wciśnij Enter.
Rysunek 5.16. Zapisywanie informacji o serwerze X w pliku /etc/X11/Xserver
Teraz pPodaj ilość pamięci zainstalowanej na karcie video wideo, wprowadzając
odpowiednią liczbę i nawciśnij Enter. Możesz określić ilość pamięci karty
zznaleźć ten parametr w dokumentacji do niej dołączonej do karty. Jeśli
zgubiłeś dokumentację, podaj mniejszą ilość, jak np.: 1024K. Generalnie,
wWybieranieór zbyt małych wartości powoduje, że karta nie pracuje w wysokich
rozdzielczościach; jednakże podawanie zbyt dużych wartości może wywołać
tymczasową dysfunkcję karty.
Rysunek 5.17. Podawanie ilości pamięci karty graficznej
Podobnie jak definiowałeś łańcuchy, które identyfikują i opisują monitor, teraz
powinieneś określić łańcuchy, które będą identyfikowały i opisywały kartę
graficzną. (Sspójrz rysunek 5.18). Wciśnij Enter po wprowadzeniu każdego
łańcucha znaków.
Rysunek 5.18. Wprowadzanie łańcuchów definiujących i opisujących kartę grafiki
Jeśli wybrałeś serwer akceleratora, możesz teraz podać ustawieniawprowadzić
wartości dla RAMDAC-a, co pokazuje rysunek 5.19. Niektóre serwery SVGA również
obsługują RAMDAC. Jeśli nie używasz serwera akceleratora, możesz wcisnąć
nacisnąć q, a następnie Enter, aby ominąć ten krok. W przeciwnym wypadku
przypadku wprowadź liczbę odpowiadającą wybranemu RAMDAC-owi używanemu przez
Twoją kartę graficzną i wciśnij Enter. Określeanie właściwego chipsetu RAMDAC
może być nieco kłopotliwe. Opis podany w liście wymienionych chipsetów RAMDAC
odnoszą odnosi się tylko do nazwy podanej nadla konkretnej karciekarty. Jeśli
możesz, obejrzyj dokładnie swoją kartę graficzną, żeby zobaczyćsprawdzić, czy
ma jakiś napis zgodny z napisem z listy. Jeśli nie możesz, wciśnij naciśnij q i
następnie Enter, pomijając tym samym określanie chisetu RAMDAC. System X
automatycznie wykryje większość kości RAMDAC, więc zatem pominięcie tego kroku
nie spowoduje zmniejszenia jakości wyświetlanego obrazu ani wydajności karty
graficznej.
Rysunek 5.19. Określanie ustawień RAMDAC
Rysunek 5.20 przedstawia ekran, za pomocą którego możesz określić programowalny
chipset taktujący używany przez kartę grafiki. U wWiększościć kart brak nie ma
takiego chipa układu i wymagają one wprowadzenia linii wiersza Clocks i w pliku
konfiguracyjnym systemu X. Jeśli Twoja karta nie posiada takiego chipaukładu,
wciśnij naciśnij q i Enter, aby kontynuować, w przeciwnym wypadku przypadku
wprowadź liczbę odpowiadającą programowalnemu chipsetowi taktującemu, a
następnie wciśnij Enter.
Rysunek 5.20. Określanie chipsetu taktującego
Następnie program xf86config spyta, czy chcesz przetestować kartę w celu
ustalenia odpowiedniego taktowania zegara (rysunek 5.21). Jeśli podałeś
wybrałeś odpowiedni programowalny chipset taktujący, możesz ominąć ten punkt,
wpisując n i wciskając naciskając Enter. Powinieneś ominąć ten punkt także w
przypadku, gdy wcześniej zanotowałeś, że badanie Twojej karty nie jest dla niej
pożądanym działaniem dla karty.
Uwaga
Możesz czasami poprawić taktowanie zegara, chipa zwiększając je ten parametr
poprzez badanie karty po zakończeniu programu xf86config na własną rękę.
Wystarczy do pliku konfiguracyjnego systemu X wprowadzić linię wiersz Clocks
wraz z odpowiednią wartością. Więcej informacji na ten temat znajdziesz w
dokumentacji dołączonej do systemu X.
W każdym innym przypadku powinieneś pozwolić programowi xf86config na zbadanie
systemu karty w celu określenia odpowiedniego taktowania zegara: wciśnij
naciśnij y, a potem Enter.
Rysunek 5.21. xf86config zapytujea, czy automatycznie przetestować taktowanie
częstotliwość zegara
Uwaga
Jeśli xf86config wciąż bada systemkartę, a ekran pozostaje w kolorze czarnym
(przez ponad 30 sekund), natychmiast przerwij badanie poprzez wyłączeniei
wyłącz monitor —a, wciśnięcie wciśnij kombinację klawiszy Ctrl+C i włączenie
ponownie monitora. Jeśli bowiem zdarzy się tak, że badanie zawiedzie, może to
kosztować Cię utratę monitora.
W kolejnym etapie możesz podać głębię koloru i rozdzielczość, z jaką obraz
będzie wyświetlany w systemieprzez system X. ( patrz ukazuje to rysunek 5.22).
Generalnie, dDomyślne wartości programu xf86config powinny być
wystarczająceodpowiednie; wpisz 5 i wciśnij naciśnij Enter, aby kontynuować.
Jednakże, możesz zmienić rozdzielczość dozwoloną dla danej głębi koloru,
wprowadzając odpowiednią liczbę kolorów i żądaną (ale dozwoloną)
rozdzielczość.
Rysunek 5.22. Określanie trybów wyświetlania w systemie X
Na końcu (rysunek 5.23) Pprogram xf86config jest gotowy zapisać zmiany do pliku
konfiguracyjnego systemu X, który przygotował (rysunek 5.23). Zazwyczaj
powinieneś pozwolić systemowi na zapisanie konfigurację do pliku
/etc/X11/XF86Config; wpisz y i wciśnij Enter. Jeśli jednak wolisz, możesz
wpisać n i podać inną nazwę pliku i lokalizację.
Rysunek 5.23. Zapisywanie pliku konfiguracyjnego
Kiedy już program xf86config zakończy konfigurację, możesz uruchomić System
system X Window
Uruchamianie i zamykanie systemu X Window
Po skonfigurowaniu X przy za pomocy pomocą xf86config będziesz pewnie ciekaw,
jak działa. Aby uruchomić X-y, wpisz polecenie:
startx
Ekran monitoraObraz powinien na krótko zniknąć, a następnie ujrzysz graficzne
środowisko X. W następnym rozdziale następnym dowiesz się, jak poruszać się w
tym systemie oraz jak go eefektywnie używaćkorzystać ze wszystkich jego
możliwości.
Uwaga
Jeśli ekran zniknął i już się nie pojawił przez następne 30 sekund,
konfiguracja systemu X może być błędna — natychmiast wyłącz monitor lub zamknij
sesję X, wciskając Ctrl+Alt+Backspace.
Aby wyjść z systemu X Window, kliknij myszką na pulpicie, a pojawi się
wyskakujące menu, z którego wybierz element Exit, Logout lub Quit. X Window
zamknie się, system przejdzie w tryb interfejsu tekstowego i wyświetlony
zostanie znak zachęty.
Polonizacja systemu X Window
W poprzednim rozdziale wspominałem o pliku /etc/environment, który jest
wczytywany przy starcie X-serwera X. Plik ten określa ustawienia lokalne dla
środowiska X i powinien zawierać następujący wpis:
LC_ALL=pl_PL
Aby jednak środowisko X wyświetlało poprawnie polskie znaki, należy wykonać
kilka dodatkowych czynności.
Konfiguracja obsługi polskich znaków w systemie X Window
Do skonfigurowania polskiej klawiatury można użyć programu znakowego xf86config
lub graficznego XF86Setup. Można też przyza pomocy pomocą ulubionego edytora
tekstu otworzyć plik /etc/X11/XF86Config i ręcznie dokonać zmian. PolamiSekcje,
na które należy zwrócić uwagę, to: są sekcje Keyboard i Files.
Sekcja Keyboard odpowiada za układ klawiatury. Oto przykładowa zawartość tej
sekcji:
Section "Keyboard"
Protocol "Standard"
Auto Repeat 500 5
AltGr ModeShift
XkbRules "xfree86"
XkbModel "pc104"
XkbLayout "pl"
EndSection
Najważniejszy jest tutaj wiersz XkbLayout, gdzie który definiujemy układ
klawiatury. Pozostałe wiersze należy ustawić zgodnie z konfiguracją sprzętową
komputera.
Ostatnim problemem jest ustawienie poprawnego wyświetlania polskich fontów.
Pakiety zawierające te fonty można pobrać ze strony http://www.biz.net.pl/, ale
powinny one wchodzić w skład każdej dystrybucji Debiana.
Są to pakiety:
xfonts-biznet-iso-8859-2-base,
xfonts-biznet-iso-8859-2-75dpi,
xfonts-biznet-iso-8859-2-100dpi,
Podczas instalacji pakiety te dodają odpowiednie wpisy w pliku
/etc/X11/XF86Config, a dokładnie w sekcji Files.
Po tych zabiegach polskie znaki i fontydiakrytyczne powinny być prawidłowo
wyświetlane w środowisku X.
Niektóre programy, jak na przykład StarOffice, wykorzystują używają fonty
fontów TrueType (znane z systemu MS Windows). Aby używać tych fontów należy
zZainstalowaćuj serwer fontów, pamiętaj jednak, że. Sserwer xfs niestety nie
obsługuje tego formatu. N; należy więc skorzystać z trochę słabszego serwera
zwanego xfstt. Instalujemy go oczywiście przy za pomocy pomocą programu
dselect. Po zainstalowaniu serwera xfstt, wszystko powinnoczcionki powinny
wyglądać teraz o wiele ładniej, ; jeśli jednak jeszcze nie ma różnicy, należy
do zmiennej ARG w pliku startowym tego serwera /etc/init.d/xfstt, przy dopisać
parametry:
-multi -encoding iso8859-2, windows-1251.
Może się zdarzyć tak, że niektóre programy i tak nie będą poprawnie wyświetlać
poprawnie polskich znaków. Należy wtedy zajrzeć do opcji konfiguracyjnych
takiego programu, poszukać opcji wyświetlania fontów i wybrać ISO8859-2.
Czasami jest jednak tak, że program nie obsługuje polskich znaków diaktrycznych
i trzeba się z tym pogodzić.
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
r08 05 spr (3)rF 05 spr (4)więcej podobnych podstron