plik


ÿþPrace pogl¹dowe Pediatria Wspó³czesna. Gastroenterologia, Hepatologia i ¯ywienie Dziecka 2001, 3, 4, 315-318 ISSN 1507-5532 Cholestaza u doros³ych Cholestasis in adults Andrzej Habior Klinika Gastroenterologii CMKP w Warszawie Streszczenie W pracy przedstawiono ró¿norodnoSæ patofizjologiczn¹ cholestazy u doros³ych. Omówiono najczêSciej spo- tykane zespo³y cholestatyczne u doros³ych. Zwrócono uwagê na zespó³ zanikaj¹cych dróg ¿ó³ciowych (van- ishing bile duct syndrome  VBDS) i omówiono najczêstsze jednostki chorobowe, w których zespó³ ten wystêpuje. PodkreSlono trudnoSci w ró¿nicowaniu cholestazy u pacjentów po przeszczepieniu w¹troby, którym narz¹d przeszczepiono z powodu marskoSci w¹troby na tle PBC lub PSC, ze wzglêdu na mo¿liwoSæ nawrotu choroby podstawowej w przeszczepionej w¹trobie. S³owa kluczowe: cholestaza doros³ych, zespó³ zanikaj¹cych dróg ¿ó³ciowych Abstract Paper presents pathophysiology of cholestasis in adults. The most common adult cholestatic syndromes including vanishing bile duct syndrome were characterized. The paper highlights the problems and the risk of disease recurrence in patient who underwent liver transplantation due to PBC or PSC. Key words: adult cholestasis, vanishing bile duct syndrome Termin  cholestaza odnosi siê do zaburzenia w two- w¹trobowe, albo, co jest najczêSciej spotykane w prak- rzeniu lub przep³ywie ¿ó³ci na jakimkolwiek odcinku, od tyce, zespo³y cholestatyczne klasyfikuje siê wed³ug loka- jej powstawania w hepatocycie, a¿ do ujScia dróg ¿ó³cio- lizacji czynnika sprawczego. Bêdzie to zatem cholestaza wych w dwunastnicy. Jest to najprostsza, ale bardzo ogól- komórkowo-w¹trobowa, kanalikowa, przewodzikowa, na definicja tej patologii. Nie precyzuje bowiem ani etio- przewodowa (wszystkie te rodzaje mieszcz¹ siê w katego- logii, ani patomechanizmu, które w ka¿dym przypadku rii cholestazy wewn¹trzw¹trobowej; ryc. 1) i cholestaza cholestazy mog¹ byæ ró¿ne. Z praktyki klinicznej wiado- spowodowana przyczynami zlokalizowanymi w okreSlo- mo, ¿e liczne nieprawid³owoSci postrzegane w badaniu nym pozaw¹trobowym odcinku dróg ¿ó³ciowych. W klini- chorego lub wykrywane w badaniach dodatkowych mo- ce, rozpoznaj¹c cholestazê najczêSciej wykorzystuje siê g¹ wskazywaæ na istnienie cholestazy. Histopatolog bê- elementy ze wszystkich wymienionych podzia³ów. dzie sugerowaæ tak¹ patologiê, jeSli w obrazie mikrosko- Cholestaza komórkowo-w¹trobowa najczêSciej jest powym w¹troby zobaczy nadmierne iloSci barwników ¿ó³- spowodowana genetycznie uwarunkowanymi zaburze- ciowych. Klinicysta analizuj¹cy badania laboratoryjne mo- niami tworzenia i transportu sk³adników ¿ó³ci w hepatocy- ¿e podejrzewaæ cholestazê, jeSli stwierdzi podwy¿szenie tach. Objawy manifestuj¹ siê we wczesnych okresach ¿y- stê¿enia w surowicy krwi fizjologicznych sk³adników ¿ó³- cia. Molekularne mechanizmy tych zaburzeñ zosta³y ci, takich jak bilirubina, kwasy ¿ó³ciowe lub fosfataza al- w wielu przypadkach dok³adnie poznane i zainteresowa- kaliczna, ale mo¿e ju¿ mySleæ o cholestazie przed wyko- nych odsy³am do doskona³ego opracowania M. Traune- naniem jakiegokolwiek testu laboratoryjnego, jeSli w ba- ra, P. Meiera i J. Boyera. U doros³ych spotyka siê tak¿e daniu pacjenta stwierdzi ¿ó³taczkê i Swi¹d. zespo³y cholestatyczne wywo³ane zaburzeniami gene- Patofizjologia cholestazy jest bardzo z³o¿ona. Nie dzi- tycznymi (np. cholestaza ciê¿arnych, ³agodna nawracaj¹- wi wiêc brak jednolitego i przejrzystego podzia³u zespo- ca wewn¹trzw¹trobowa cholestaza lub cholestaza pole- ³ów cholestatycznych. Mo¿na je dzieliæ na wrodzone i na- kowa), ale znacznie czêSciej cholestaza jest zespo³em byte, ostre i przewlek³e, wewn¹trzw¹trobowe i zewn¹trz- wtórnym do ró¿nych czynników egzogennych (leki, toksy- 315 Andrzej Habior Pediatria Wspó³czesna. Gastroenterologia, Hepatologia i ¯ywienie Dziecka 2001, 3, 4 Ryc. 1. Schemat pocz¹tkowego odcinka dróg ¿ó³ciowych  miejsca powstawania cholestazy wewn¹trzw¹trobowej ny), bli¿ej niewyjaSnionych zaburzeñ immunologicznych Tabela II przedstawia wykaz leków, które mog¹ powo- (pierwotna ¿ó³ciowa marskoSæ w¹troby, pierwotne stwar- dowaæ cholestazê komórkowo-w¹trobow¹. dniaj¹ce zapalenie dróg ¿ó³ciowych), albo, co jest chyba Uszkodzenie w¹troby przez leki najczêSciej jest wyni- najczêSciej spotykane u doros³ych, cholestaza jest spo- kiem idiosynkrazji. Wyodrêbniæ mo¿na dwa mechanizmy wodowana mechaniczn¹ przeszkod¹ w odp³ywie ¿ó³ci takiego uszkodzenia: a) reakcja alergiczna w wyniku osob- (nowotwory, kamica lub szkody pooperacyjne). niczej nadwra¿liwoSci na okreSlony lek, lub b) uszkadza- W swoim wyk³adzie skoncentrujê siê na zespo³ach j¹ce dzia³anie nieprawid³owych metabolitów powstaj¹- cholestatycznych najczêSciej spotykanych u doros³ych. cych wyj¹tkowo u danego pacjenta. W obu mechani- zmach efektem morfologicznym w w¹trobie jest martwica i/lub cholestaza. Uszkodzenie w wyniku nadwra¿liwoSci Ostra cholestaza wewn¹trzw¹trobowa manifestuje siê klinicznie i w badaniach laboratoryjnych po Ten rodzaj cholestazy jest najczêSciej spowodowany 1-5 tygodniach, natomiast zmiany w w¹trobie w nastêp- zaburzeniami w przemieszczaniu siê sk³adników ¿ó³ci od stwie dzia³ania szkodliwego nieprawid³owych metabolitów podstawno-bocznej czêSci hepatocyta do jego bieguna pojawiaj¹ siê znacznie póxniej, dopiero po wielu tygo- kanalikowego (¿ó³ciowego). Endotoksyny, cytokiny indu- dniach, a nawet miesi¹cach od zastosowania danego le- kowane przez endotoksyny, hormony i inne leki mog¹ po- ku. Ostatnie badania wskazuj¹ce na zale¿noSæ toksycz- wodowaæ zaburzenie transportu zale¿nego od Na-K-ATP- nego, cholestatycznego uszkodzenia w¹troby od obecno- azy w podstawno-bocznej strefie hepatocyta, zaburzaj¹ Sci niektórych haplotypów HLA klasy II mog¹ przyczyniæ transport Sródkomórkowy i zwiêkszaj¹ przepuszczalnoSæ siê do wyjaSnienia patomechanizmu idiosynkrazji na nie- tzw. ciasnego z³¹cza miêdzy komórkami (tight junction). które leki. To ostatnie zaburzenie jest odpowiedzialne za pojawianie Wiele leków uszkadza miêdzyzrazikowe przewodziki siê sk³adników ¿ó³ci we krwi obwodowej. ¯ywienie poza- ¿ó³ciowe. Dochodzi wówczas do uszkodzenia komórek jelitowe, alkohol, leki lub zaka¿enia wirusami hepatotropo- nab³onkowych przewodzików i nacieków z leukocytów wymi powoduj¹ zaburzenia funkcji ekskrecyjnej hepatocy- obojêtnoch³onnych. Cholestaza z wyraxnym odczynem tów i transportu ¿ó³ci na poziome kanalików. zapalnym (cholangitis) obserwowana jest po wielu lekach Najczêstsze przyczyny ostrej cholestazy wewn¹trz- (tab. III) i najczêSciej ustêpuje samoistnie po odstawieniu w¹trobowej wymienione s¹ w tabeli I. leku. Jednak niekiedy uszkodzenie nie cofa siê, docho- Tabela I: Najczêstsze przyczyny ostrej cholestazy wewn¹trzw¹- Tabela II: Leki powoduj¹ce cholestazê trobowej Czêsto Rzadziej Sepsa Chlorpromazyna Amoxycylina z kwasem klawulonowym Leki PAS Cefalosporyny Alkohol Sulfonamidy Nifedypina ¯ywienie pozajelitowe C-17 alkilowane steroidy (anaboliki, Srodki an- Diltiazem Ci¹¿a tykoncepcyjne) Nitrofurantoina £agodna nawracaj¹ca wewn¹trzw¹trobowa cholestaza 316 Cholestaza u doros³ych Tabela III: Leki wywo³uj¹ce ostr¹ cholestazê w wyniku uszkodze- dzi do zaniku przewodzików ¿ó³ciowych (ductopenia) nia przewodzików lub przewodów ¿ó³ciowych wewn¹trz- i przewlek³ej cholestazy przypominaj¹cej pierwotn¹ ¿ó³- w¹trobowych (wg 3) ciow¹ marskoSæ w¹troby. Ajmalina Clindamycyna Allopurinol Clometacyna Wewn¹trzw¹trobowa cholestaza ciê¿arnych Amoxycylina z kwasem klawulonowym Flucloksacyllina Azatiopryna Metylotestosteron Jest to ostra cholestaza wystêpuj¹ca w trzecim tryme- Barbiturany Fenytoina strze ci¹¿y i ustêpuj¹ca samoistnie po rozwi¹zaniu. Czê- Kaptopril Sulpiryd Carbamazepina Trimetoprim-sulfometoksazol stoSæ tej choroby w Europie szacuje siê na 10-150/ Chlorpromazyna Troleandomycyna 10 000 ciê¿arnych. Rwi¹d pogarsza przejSciowo jakoSæ Chlorpropamid ¿ycia, ale rokowanie u ciê¿arnej jest dobre. Znacznie gorsze rokowanie jest u p³odu. Czêste s¹ porody przed- Tabela IV: Przyczyny wewn¹trzw¹trobowej cholestazy u 2 082 wczesne z uszkodzeniami p³odów, a nawet martwe uro- chorych leczonych w Mayo Clinic w latach 1988-1994 dzenia. W patogenezie choroby odgrywaj¹ rolê zarówno (wg 4) predyspozycje genetyczne, jak i czynniki hormonalne (estrogeny i metabolity progesteronu). W leczeniu chole- Choroba / czynnik etiologiczny % stazy ciê¿arnych próbowano stosowaæ S-adenosylmetio- Pierwotna ¿ó³ciowa marskoSæ w¹troby 65 ninê i fenobarbital, ale skutecznoSæ tych leków nie jest Pierwotne stwardniaj¹ce zapalenie dróg ¿ó³ciowych 28 udokumentowana. Ostatnie wyniki niewielu dobrze kon- Odrzucanie przeszczepu w¹troby 3 trolowanych prób z kwasem ursodeoksycholowym s¹ za- Atrezja wewn¹trzw¹trobowych dróg ¿ó³ciowych 1,6 Idiopatyczna ductopenia doros³ych (IAD) 1,2 chêcaj¹ce. Objawowo, w celu ³agodzenia Swi¹du stosu- Sarkoidoza 0,7 je siê ¿ywice jonowymienne. Leki 0,5 Przewlek³a cholestaza Tabela V: Przyczyny ductopenii (VBDS) u doros³ych U osób doros³ych w wiêkszoSci przypadków przyczy- Pierwotna ¿ó³ciowa marskoSæ w¹troby na przewlek³ej cholestazy znajduje siê w pozaw¹trobo- Pierwotne stwardniaj¹ce zapalenie dróg ¿ó³ciowych wych odcinkach dróg ¿ó³ciowych. Mog¹ to byæ choroby Odrzucanie przeszczepu w¹troby zapalne dróg ¿ó³ciowych i trzustki, powik³ania operacji na Zespó³ graft versus host po przeszczepie szpiku Leki pêcherzyku i drogach ¿ó³ciowych oraz niektóre choroby Zapalenia watroby (szczególnie C) nowotworowe (np. raki trzustki, brodawki Vatera i dróg ¿ó³- Idiopatyczna ductopenia doros³ych ciowych). CzêSæ nowotworów rozwija siê szybko, wiêc Inne (mukowiscydoza, sarkoidoza, ropne zapalenie dróg ¿ó³ciowych Przeszczep w¹troby (zaka¿enie CMV?, leczenie IF?, inny czynnik?) trudno cholestazê przez nie wywo³an¹ klasyfikowaæ jako przewlek³¹. Przewlek³a cholestaza wewn¹trzw¹trobowa dotycz¹ca przewodzików miêdzyzrazikowych i przewodów wiêksze- przewodów ¿ó³ciowych ma³ego kalibru i dlatego zmiany go kalibru wystêpuje u doros³ych rzadko, a jej rozpozna- nie s¹ widoczne ani w endoskopowej cholangiografii wanie i ró¿nicowanie jest znacznie trudniejsze od chole- wstecznej (ECPW), ani w badaniu rezonansem magne- stazy zewn¹trzw¹trobowej. WiêkszoSæ przypadków prze- tycznym (MR). VBDS mo¿e byæ zespo³em wrodzonym wlek³ej cholestazy wewn¹trzw¹trobowej spowodowanych i objawy wystêpuj¹ tu¿ po urodzeniu (omówione s¹ w in- jest dwoma chorobami  pierwotn¹ ¿ó³ciow¹ marskoSci¹ nych wyk³adach tego sympozjum), albo etiologia jest na- w¹troby (primary bilary cirrhosis, PBC) i pierwotnym byta i choroba rozwija siê w ka¿dym wieku. Czynniki etio- stwardniaj¹cym zapaleniem dróg ¿ó³ciowych (primary sc- logiczne VBDS mo¿na podzieliæ na kilka grup (tab. V). lerosing cholangitis, PSC). Pozosta³e choroby wystêpu- U doros³ych zespó³ ma najczêSciej w swojej etiopatoge- j¹ niezmiernie rzadko. W materiale Mayo Clinc wSród 2 nezie zaburzenia immunologiczne. Patomechanizm po- 082 chorych z cholestaz¹ wewn¹trzw¹trobow¹ przypad- stêpuj¹cej destrukcji przewodów ¿ó³ciowych w PBC ki PBC i PSC stanowi³y 93% (tab. IV). i PSC nie jest dok³adnie poznany. Natomiast patogeneza Od niedawna wiêkszoSæ chorób charakteryzuj¹cych uszkodzeñ dróg ¿ó³ciowych w przypadkach zespo³u siê destrukcj¹ wewn¹trzw¹trobowych dróg ¿ó³ciowych odrzucania przeszczepu lub w reakcji przeszczepu prze- ma³ego i Sredniego kalibru, niezale¿nie od etiologii zalicza ciw gospodarzowi (graft versus host disease) po prze- siê do zespo³u zanikaj¹cych dróg ¿ó³ciowych (vanishing szczepie szpiku jest poznana nieco lepiej. bile duct syndrome). CzêstoSæ PBC w wielu krajach wzrasta w ostatnich la- tach. I nie wiadomo, czy jest to rzeczywisty wzrost wystê- powania tej choroby w populacji, czy jest ona lepiej roz- Zespó³ zanikaj¹cych dróg ¿ó³ciowych poznawana dziêki wzrastaj¹cej wiedzy i czujnoSci lekarzy, (Vanishing bile duct syndrome, VBDS) a tak¿e wiêkszych mo¿liwoSci testów skriningowych (alka- Termin  zanikanie dróg ¿ó³ciowych sugeruje postêpu- liczna fosfataza, a nawet przeciwcia³a przeciwmitochon- j¹cy proces destrukcji wewn¹trzw¹trobowych dróg ¿ó³cio- drialne  MIT u osób bezobjawowych). PBC nie wystêpu- wych. Tak dzieje siê w wiêkszoSci chorób zaliczonych do je u dzieci i nie opisywano u nich obecnoSci przeciwcia³ tego zespo³u, ale nie we wszystkich przypadkach jest to przeciwmitochondrialnych. Zdarzaj¹ siê jednak przypad- proces postêpuj¹cy. Uszkodzenie i niszczenie dotyczy ki PBC bez MIT. Wówczas rozstrzygaj¹ce jest badanie hi- 317 Andrzej Habior Pediatria Wspó³czesna. Gastroenterologia, Hepatologia i ¯ywienie Dziecka 2001, 3, 4 stopatologiczne punktatu w¹troby. PBC wymaga ró¿nico- cjentów z istniej¹cymi zespo³ami obni¿onej odpornoSci, wania z PSC. O rozpoznawaniu PSC decyduje badanie ra- m.in. AIDS. diologiczne (ECPW lub mniej inwazyjny cholangioMR). WSród egzogennych przyczyn VBDS nale¿y pamiêtaæ Nie ma w tej chorobie swoistych testów serologicznych. równie¿ o lekach i toksynach. Liczne leki, a szczególnie PSC najczêSciej wystêpuje u mê¿czyzn w Srednim wieku, antybiotyki powoduj¹ toksyczne uszkodzenie w¹troby po- a PBC dotyczy g³ównie kobiet. Ostatnio opisano PSC cz¹tkowo manifestuj¹ce siê jako  cholestatyczne zapale- u dzieci i to nak³adaj¹ce siê na autoimmunologiczne za- nie w¹troby . Po ostrej fazie choroby ¿ó³taczka ustêpuje palenie w¹troby. Chorzy na PSC bardzo czêsto cierpi¹ i laboratoryjne wskaxniki zapalenia w¹troby normalizuj¹ równie¿ na nieswoiste zapalenia jelit. W PSC czêsto spo- siê, a wzrostowi ulegaj¹ wskaxniki cholestazy (fosfataza al- tyka siê nieprawid³owoSci zewn¹trzw¹trobowych dróg kaliczna, GGTP). U tych chorych dochodzi do stopniowe- ¿ó³ciowych ³atwo dokumentowane wspomnianymi techni- go, postêpuj¹cego zaniku dróg ¿ó³ciowych. W tabeli VI kami obrazowania, ale pamiêtaæ trzeba, ¿e zmiany w du- przedstawiono listê leków, które s¹ potencjalnymi czynni- ¿ych, zewn¹trzw¹trobowych przewodach ¿ó³ciowych mo- kami etiologicznymi VBDS. g¹ wystêpowaæ znacznie póxniej ni¿ kliniczne i laborato- Tabela VI: Leki mog¹ce wywo³aæ zespó³ zanikania dróg ¿ó³cio- ryjne cechy cholestazy, a ponadto czêSæ chorych ma wych (VBDS) przez ca³e ¿ycie wy³¹cznie zmiany w wewn¹trzw¹trobo- wych drogach ¿ó³ciowych. Carbamazepina Erytromycyna Chlorpromazyna Trimetoprim-sulfometoksazol Rozpoznanie cholestazy wik³aj¹cej proces odrzucania Thiobendazol Itroconazol przeszczepionej w¹troby nie jest trudne o ile problem nie Haloperidol Chlorpropamid dotyczy chorych, którym narz¹d przeszczepiono z powo- Flucloksacylina [Chemoembolizacja guzów w w¹trobie] du PBC lub PSC. U tych pacjentów nale¿y zespó³ odrzu- cania ró¿nicowaæ z nawrotem choroby podstawowej. Na koniec nale¿y wspomnieæ o bardzo rzadkiej jedno- SpoSród wielu procesów nowotworowych prowadz¹- stce chorobowej u doros³ych zaliczanej do zespo³u cych do VBDS nale¿y wspomnieæ o chorobie Hodgkina, VBDS. Jest to tzw. idiopatyczna duktopenia doros³ych w przebiegu której mo¿e dochodziæ do zanikania we- (idiopathic adulthood ductopenia, IAD). Zespó³ ten, wn¹trzw¹trobowych dróg ¿ó³ciowych z typowym obra- chocia¿ podobny do wewn¹trzw¹trobowego PSC musi zem cholestazy, ale bez jakichkolwiek nacieków nowotwo- byæ ró¿nicowany z PSC, poniewa¿ nie obserwuje siê rowych w w¹trobie. w nim nacieków z komórek zapalnych ani proliferacji prze- W praktyce klinicznej doSæ czêsto mo¿na spotkaæ siê wodzików ¿ó³ciowych. Na Swiecie opisano niewiele przy- z zespo³em VBDS u osób z bakteryjnym zapaleniem dróg padków dobrze udokumentowanego zespo³u IAD. W bar- ¿ó³ciowych, u zaka¿onych wirusem cytomegalii (szczegól- dzo licznym materiale chorych z cholestaz¹ wewn¹trzw¹- nie dotyczy to pacjentów po przeszczepie w¹troby i prze- trobow¹ w Mayo Clinic IAD rozpoznano u 1,2% pacjentów toczeniach znacznej iloSci krwi) i w wyniku inwazji paso- (tab. IV). Byæ mo¿e IAD ma jakiS zwi¹zek z zespo³em Ala- ¿ytniczych. Te przypadki VBDS dotycz¹ szczególnie pa- gille a wystêpuj¹cym u dzieci, ale nie jest to pewne. PiSmiennictwo 1. Trauner M., Boyer J.: Cholestatic syndromes. Curr. Opin. Gastro- 7. Angulo P., Pearce D., Johnson C. i wsp.: Magnetic resonance cho- enterol., 2000, 16, 239-250. langiography in patients with biliary disease: its role in primary sclerosing cholangitis. J. Hepatol., 2000, 33, 520-527. 2. Gregoria G., Portmann B., Karani J. i wsp.: Autoimmune hepatitis / sclerosing cholangitis overlap syndrome in childhood: a 16-year 8. Lammert F., Marschall H.-U., Glantz A., Matern S.: Intrahepatic cho- prospective study. Hepatology, 2001, 33, 544-553. lestasis of pregnancy: molecular pathogenesis, diagnosis and management. J. Hepatol., 2000, 33, 1012-1021. 3. Erlinger S.: Patophysiology of cholestasis and cholestatic liver disease. [w:] Recent advances in the pathophysiology of gastro- 9. Trauner M., Meier P., Boyer J.: Molecular pathogenesis of chole- intestinal and liver diseases. red. J.P. Galmiche, J. Gournay, John stasis. N. Engl. J. Med., 1998, 339, 1217-1227. Libbey Eurotext, Paris, 1997, 259-269. Adres do korespondencji: 4. Ludwig J.: Idiopathic adulthood ductopenia: an update. Mayo Clin. Dr n. med. Andrzej Habior Proc., 1998, 73, 285-291. Klinika Gastroenterologii CMKP 5. Poupon R., Chazouilleres O., Poupon R.: Chronic cholestatic dis- ul. Roentgena 5 eases. J. Hepatol., 2000, 32, supl. 1, 129-140. 02-781 Warszawa 6. Vleggaar F., van Berge-Henegouwen G.: Progress and novel disco- veries in biliary tract diseases. Eur. J. Gastroenterol. Hepatol., Praca wp³ynê³a do Redakcji: 15 lipca 2001 r. 1999, 11, 47-50. Zaakceptowano do druku: 5 sierpnia 2001 r. 318

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Ezetymib wchłanianie cholesterolu
Unguentum cholesteroli
PMK W05 cholestaza zewnatrzwatrobowa V2
Cholesterol, trójglicerydy i śmiercionośny syndrom X
Jak wyregulowac cholesterol
Cholesterol mity
Cholesterol całkowity, LDL i HDL normy
synteza cholesterolu
zly cholesterol

więcej podobnych podstron