56124

56124



ETYKA

Arystoteles był twórcą pojęcia. Dał początek kierunkowi w etyce normatywnej, który nosi nazwę eudajmonizmu. W życiu ludzkim i działaniu wyróżniamy :

1.    Cele niższe, które są środkiem do osiągnięcia celów wyższych.

2.    Cel najwyższy - eudaimonia (najwyższe osiągalne dobro).

Eudaimonia - doskonałość jednostki, czyli osiągnięcie optimum tego co człowiek przy swej naturze osiągnąć może, dążenie do doskonałości wewnętrznej; w przybliżeniu znaczy szczęście (dosłownie = mieć przy sobie dobrego demona). U Arystotelesa działanie właściwe człowiekowi, a właściwą naturą człowieka jest rozum - osnowa życia doskonałego.

Najbardziej znana praca Arystotelesa - Etyka nikomachejska - zawiera definicję szczęścia. Jest to według niego najwyższe dobro, do którego dąży człowiek, a osiąga je się przez działanie duszy i życie w zgodzie z dzielnością etyczną. To nieustanne angażowanie się w jakieś czynności, gdyż ten, który nic nie robi, szczęścia nie osiągnie. Jednak we wszystkim, co się robi, należy zachować umiar - zasada „złotego środka”. Arystoteles twierdził, że aby móc osiągnąć szczęście, nie wolno popadać w skrajności. Najlepszym wyjściem jest właśnie znalezienie pewnego kompromisu między nimi. Cnota dla Arystotelesa była środkiem miedzy skrajnościami, które są wadami - jedna nadmiaru, druga niedostatku. Dzielił je na dianoetyczne, takie jak mądrość czy rozsądek i etyczne, jak męstwo lub hojność. Hojność to środek między skąpstwem a rozrzutnością. Arystoteles określał cnotę jako „usposobienie zachowujące środek".

„Środek” Arystotelesa nie jest oczywiście wyliczony matematycznie, a raczej „ze względu na nas”. Matematyka nie jest nam w stanie określić, co jest nadmiarem, środkiem lub niedostatkiem. Np.: większy człowiek zjeść może więcej niż mniejszy, pracujący fizycznie potrzebuje więcej jedzenia niż sekretarka, czy ktokolwiek inny, wykonujący swą pracę na siedząco. Właśnie dlatego wiele zależy od uczucia jakiego doznajemy, jego charakteru. Sami musimy dojść, co jest naszym środkiem między „głodem a sytością”. Czasami być może wskazane jest oddalenie się w stronę którejkolwiek ze skrajności. Środek jest więc określony „relatywnie dla nas”, co znaczy, że właściwie sami go sobie wyznaczamy. Z doktryny Arystotelesa wynika fakt, że są różne sposoby życia, dobre dla różnych ludzi, a to, co jest dobre dla jednego człowieka, niekoniecznie musi być takie dla drugiego. Filozofia proponowana nam przez Arystotelesa, jest filozofią umiarkowania.



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Poglądy etyczne Arystotelesa: Arystoteles był twórcą pojęcia etyka. Dał początek kierunkowi w etyce
1 (455) 2Budowanie intrygiLektura Poetyki Arystotelesa Drugi wielki tekst, który dal początek moim p
Geografia jako nauka Geografia - nauka zajmująca się opisem ziem. Twórcą pojęcia był Eratostenes z C
Cambridge. Z wykształcenia był filologiem klasycznym. To on dał szkole kierunek surowy, analityczny,
page0068 64 kwentnie musiał utrzymywać, że materya z siebie od wieków istnieje1). Arystoteles był bl
12 jpeg □ żadna odpowiedź nie jest prawidłowa. 8. David McClleland był autorem: ^pojęcia kompetencji
DSC04611 120 DRUGI OKRES FILOZOFII STAROŻYTNEJ nikało więc z założeń Arystotelesa, że istnieją pojęc
Był twórcą ochrony przyrody w Polsce, Sprawie tej służył całe życie, W walce o nią nigdy nie złożył
CCF20151117010 2. Inwencja retoryczna Przykładowo, pytanie: Kto był twórcą teorii ewolucji? ma pozy
6. Kto byl twórca państwa policyjnego(Gneist) 7.    W jakim panował tzw.system lupow(
Etyka Arystotelesa Dążenie do etyki wymaga wysiłku, nie wystarczy sama wiedza o niej. Etyka złotego
Nazwa przedmiotu: LEKTORAT J. NIEMIECKIEGO (dla początkujących): Kierunek: filologia Specjalnoś
18632 Pod log0 (2) Podstawy logistyki Twórcą pojęcia polityka logistyczna jest J. Witkowski, który
-    średniowiecze- Tomasz z Akwinu dał początek teorii własności. Mówił

więcej podobnych podstron