56544

2.280 zt, będąca rocznym limitem do zastosowania zwolnienia podatkowego, dotyczy wszystkich zapomóg, bez względu na źródło ich finansowania oraz podmiot wykonujący wypłaty. Tak więc jeśli pracownik otrzyma w danym roku 3 zapomogi w kwocie po 1.000 zl każda, w tym jedna pochodzić będzie ze środków obrotowych zakładu pracy, druga z ZFŚS, a trzecia ze środków związku zawodowego, to opodatkowaniu podlegać będzie nadwyżka ponad kwotę 2.280 zł, czyli 720 zł,

Z kolei wartość pożyczki udzielonej pracownikowi z ZFŚŚ, umorzonej na skutek śmierci pracownika, powoduje zwolnienie dłużnika z części lub całości długu. Wartość tego świadczenia nie jest dziedzicznym prawem majątkowym wynikającym ze stosunku pracy i nie przechodzi na małżonka czy też innych spadkobierców zmarłego pracownika. Skoro więc pożyczka udzielona pracownikowi, a nie spłacona do jego śmierci, stanowi zobowiązanie cywilnoprawne a nie prawo ze stosunku pracy, to nie mamy do czynienia z powstaniem obowiązku podatkowego, ponieważ przedmiotowa pożyczka stanowi zobowiązanie, a nie przychód w momencie śmierci pracownika. Wartość umorzonej pożyczki powoduje zwiększenie masy spadkowej, a nie stanowi przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z tym na pracodawcy (płatniku) zmarłego pracownika nie ciąży obowiązek pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych (warto w tym miejscu zaznaczyć, że jeżeli z umowy pożyczki wynika, że obowiązek spłaty pożyczki w przypadku śmierci pracownika przechodzi na małżonka i nastąpi jej umorzenie, płatnik winien wystawić na imię małżonka PIT-8C).

Śmierć osoby fizycznej, prowadzącej pozarolniczą działalność gospodarczą, pociąga za sobą skutki nie tylko dla spadkobierców, ale również dla zatrudnianych przez nią pracowników.

Z dniem śmierci pracodawcy wygasają umowy o pracę z jego pracownikami. Pracownikom zmarłego pracodawcy przysługuje odszkodowanie w wysokości wynagrodzenia za okres wypowiedzenia, a w przypadku zatrudnienia na czas określony lub na czas wykonywania określonej pracy w wysokości wynagrodzenia za okres 2 tygodni. Oczywiście odszkodowanie przysługuje tylko w sytuacji, gdy zmarłego pracodawcy nie zastąpił nowy podmiot. Po śmierci dotychczasowego pracodawcy prowadzony przez niego zakład może bowiem zostać przejęty przez innego pracodawcę, np. spadkobiercę zmarłego. W takiej sytuacji nie dojdzie do wygaśnięcia dotychczasowych umów o pracę zatrudnionych pracowników, bowiem nowy pracodawca wstępuje w miejsce zmarłego (art. 63² § 3 Kodeksu pracy). Przyjmując, że z chwilą śmierci właściciela firma również przestaje istnieć i działalność z nią związana nie jest wykonywana, mamy do czynienia z likwidacją działalności. Z tego powodu ciąży na spadkobiercach obowiązek zapłaty podatku od remanentu likwidacyjnego w ramach podatku dochodowego od osób fizycznych. Zasady ustalania dochodu z remanentu określa art. 24 ust. 3 Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stosownie do art. 44 ust. 4 ustawy podatek od dochodu z tego tytułu ustala się w formie 10% ryczałtu.

W przypadku nieuregulowanych zobowiązań podatkowych organ podatkowy wydaje decyzje o odpowiedzialności podatkowej spadkobierców. Decyzja orzekająca może jednak zostać wydana dopiero po upływrie 6 miesięcy od otwarcia spadku, bowiem w tym czasie spadkobierca może spadek odrzucić lub przyjąć wprost, lub z dobrodziejstwem inwentarza, a to ma niewątpliwy związek z zakresem odpowiedzialności. Decyzja orzekająca o odpowiedzialności musi dotyczyć zakresu podmiotowego odpowiedzialności, czyli określać, w jakich proporcjach odpowiadają

2