Jeżeli metal zanurzony do roztworu wykazuje matą aktywność chemiczną Gak np. metale szlachetne) - następuje proces przeciwny: dodatnie jony z roztworu osadzają się na jego powierzchni, która ładuje się dodatnio, a warstwa roztworu najbliższa powierzchni metalu ładuje się ujemnie.
Układ składający się z metalu zanurzonego w roztworze elektrolitu nazywa się umownie elektrodą lub półogniwem Potencjał elektryczny na granicy metal/roztwór nazywa się potencjałem elektrody.
Zależność tę ujmuje wzór Nernsta:
dla elektrody, na której zachodzi reakcja elektrodowa:
wzór Nemsta ma postać (postać uproszczona):
2,303 RT | |
e = e° +............. z F |
log aMz+ |
gdzie: £ - potencjał elektrody
£° - standardowy (normalny) potencjał elektrody R - stała gazowa T - temperatura bezwzględna z - ładunek jonu aMz+ - aktywność kationów [mol/dm3] F - stała Faradaya - czyli ładunek potrzebny do wydzielenia na elektrodzie 1/z moli substancji, gdzie z jest liczbą elektronów występujących w równaniu reakcji elektrodowej; F równa się 96 500 C • mol.
Dla:
£ — £° <