57242

ciągli 6 minut Z ilości zużytego tlenu można obliczyć, ile energii wyprodukował organizm w tej jednostce czasu.

Najprostszym rozwiązaniem jest tzw. technika Douglasa. Badana osoba oddycha przez ustnik i system zaworów, które oddziela powietrze wydychane od wdychanego. Powietrze wydychane zbierane jest do plastikowego worka Po wypełnieniu worka określa się objętość zebranego w nim powietrza, a następnie mierzy za pomocą analizatorów gazów procentową zawartość w nim CO_: i O_z

Metoda kalorymetrii pośledniej posiada określone wady. do których zalicza się:

Precyzyjne wyznaczenie CPM. przy zachowaniu normalnego trybu życia badanej osoby jest bardzo

trudne.

Niezbędne do tego badania są pracochłonne, co sprawia, że ogranicza się je do niedużych populacji. Ustalane normy zapotrzebowania energetycznego grup ludności mają charakter oszacowanej wartości przeciętnej, której nie należy traktować jako ścisłe zalecenia dla poszczególnych osób zaliczających się do danej grupy.

Normy te pomyślane są przede wszystkim jako pomoc przy planowaniu jadłospisów

Metoda monitorowania częstości tętna (metoda nickalorymclrycznu) * w metodzie tej wykorzystuje się fakt. iż wraz ze wzrostem aktywności fizycznej wzrasta częstość tętna serca, z którą związany jest liniowo przyrost zużycia tlenu

•    Monitorowanie częstości tętna pozwala na pośrednie określenie poboru tlenu i obliczenie na tej podstawie wydatku energetycznego.

•    Metody tej nie można stosować w warunkach spoczynku lub niewielkiej aktywności fizycznej.

•    Właściwy pomiar musi być poprzedzony wyznaczeniem za pomocą respirometru. indywidualnej dla każdej badanej osoby zależności regresyjnej między' zużyciem tlenu a częstością tętna.

Metoda podwójnie znakowanej wody (metoda niekalorymetryczna) - metoda ta wykorzystuje trwałe (nicradioaktywnc) izotopy: wodoru (^JH - deuter) i tlenu (^lsO).