można ją wykorzystać do celów politycznych. Wojnę między państwami można zmienić w rewolucję robotniczą. Rewolucja lutowa zaskoczyła Lenina, uważał, że nie dojdzie do rewolucji za jego życia. Po rewolucji lutowej Lenin uznał, że jest ona pierwszym etapem. Wywiad i naczelne dowództwo niemieckie postanowiły wspomagać radykalne ruchu w Rosji. Miało to na celu zwiększenie chaosu w Rosji i całkowite wyłącznie kraju z wojny. Niemcy chciały skończyć wojnę na dwa fronty. Nie sądzono, że bolszewicy sięgną po władzę. 16 kwietnia Lenin z żoną i 30 współpracowników został dostarczony przez Niemcy, Danię, Szwecję i Finlandię do Piotrogrodu. Teoretycznie, Rząd Tymczasowy powinien aresztować Lenina lub nie wpuścić go do kraju, jako współpracownika obcego wywiadu w czasie wojny. Lenin ogłosił swoje tezy kwietniowe, które spotkały się z wielkim sprzeciwem jego stronników w Rosji. Początkowo „Prawda", organ prasowy partii, odmówił druku tez, co nastąpiło dopiero po kilku dniach. Większość partii nie chciała rewolucji. Lenin dostrzegł słabość Rządu Tymczasowego. Pierwsza próba przejęcia władzy miała miejsce z 20 na 21 kwietnia. Bolszewicy w kilkaset osób demonstrowali na ulicach, jednego nie powiodło się ze względu na małą liczebność. Rozeszli się do domów. W czerwcu, z 9 na 10, znowu demonstrowano, ale bez efektu. Rząd Tymczasowy nie reagował w obydwu wypadkach, mimo, że głosili chęć przejęcia władzy. Było to za sprawą Kiereńskiego, który źle oceniał sytuację. Kiereński był umiarkowanie lewicowy i uważał, że zagrożenie pochodzi z prawej strony. Rząd Tymczasowy chciał kontynuować wojnę i sukcesami frontowymi zmieść bolszewików. 16 czerwca 1917 roku rozpoczęto ostatnią wielką ofensywę przeciwko Austro-Węgrom, która była dobrze przygotowana, jednak zatrzymała się po dwóch dniach, bo żołnierze odmówili walki. Lenin postanowił to wykorzystać. 3 lipca oddziały bolszewików zajęły większość strategicznych punktów Piotrogrodu. Celem było aresztowanie członków Rządu. Zabrakło jednak zdecydowania i oddziały się wycofali. Rząd znowu nie zrobił nic, dalej uważał, ze zagrożenie pochodzi z prawicy, od strony zwolenników caratu. Kiereński uważał, że bolszewicy są tylko marionetkami zwolenników cara i generalnie są niegroźni. Po pierwszej próbie zamachu Lenin uciekł do Finlandii, bo był przekonany, że będą chcieli go aresztować. Część armii jednak się nie rozeszła, a generalicja naciskała na Kiereńskiego, by przywrócić poprzedni stan, wycofać z głupich dekretów. Było to w sierpniu. Najpierw Kiereński się zgodził, na namowy generała Korniłowa, jednak potem wycofał się z tego. W związku z tym armia wycofała poparcie dla Rządu Tymczasowego i przestała chronić członków rządu. Kiereńskie po tym zwrócił się do bolszewików, by ci przeznaczyli swoje oddziały do ochrony rządu. Tymczasem ogłoszono wybory na koniec listopada. Lenin zdawał sobie sprawę, że bolszewicy są partią mniejszościową.
W nocy z 25 na 26 sierpnia bolszewicy aresztowali członków Rządu Tymczasowego. Był to zamach stanu, a masowa rewolucja. Tej samej nocy ogłoszono powstanie nowego rządu. Rady Komisarzy Ludowych, która głównie składała się z bolszewików. Teoretycznie bolszewików można było łatwo pokonać, ale Rządu Tymczasowego nie miał kto bronić. Kiereński uciekł do USA. Wszystkie te wydarzenia miały miejsce tylko w Piotrogrodzie. Pierwszego dnia nie kontrolowali nawet całego miasta. Większość Rosji opanowali dopiero w roku 1922.
Przez cały okres Rosji Radzieckiej i Związku Radzieckiego cały czas posługiwano się w rządzeniu konfliktem. Cały czas był wróg, wróg ludu. Burżuazja, państwa, które pomagały białym, następnie Polacy, i kolejni i tak dalej.