54606

1.    prawo - urzeczywistnienie rozumnej idei woli

2.    przestępstwo - zaprzeczenie rozumnej idei woli

3.    kara - odwet dialektyczny Kontynuatorzy: J. Abcgg, K. Jarckc, A. Bemer

Anzelm Feuerbach (1775-1833) - twórca Kodeksu Bawarskiego z 1813r.

- kara - odwet psychologiczny

Kontynuatorzy: L. Almendingen. A. Bauer. Ch. Martin

Przedstawiciel szkoły klasycznej opierali się całkowicie na metodzie formalno-dogamtyczej.

Podstawowe cechy szkoły klasycznej:

• legalizm represji karnej

[wynikał z realizacji zasady ntillmn crimen, nulla piwna sine lege]

-    postawa indeterniinistyczna

-    nadanie centralnego znaczenia teorii poczytania (iniputacji)

[przypisanie danego czynu określonemu sprawcy, co decydowało i jego winie i odpowiedzialności kame[

-    dwutorowość nauki o winie oraz koncepcja celowej i proporcjonalnej do przestępstwa kary zastąpiona później, pod wpływem heglizniu, teorią odpłaty'

[podział na dolus i culpa\ teorie kary podzielono na: - absolutne (bezwzględne) - opierające karę na jej słuszności (meritum)

- względne (relatywne) - opierające karę

na jej użyteczności (utilitas)

- mieszane (koalicyjne) - skrajne elementy obu poprzednich

Szkoła klasyczna była odzwierciedleniem liberalno-indywidualistycznych tendencji w prawoznawstwie niemieckim.

III. Kierunki pozytywistyczne (schyłek XIX w.)

Pozytywizm normatywny

Kontynuował metodę szkoły klasycznej. Jego prekursorem byl Edmund Binding, twórca „teorii norm”, zaś kontynuatorem Ernst Biling, twórca teorii o,istocie czynu”.

Cechował go formalizm ustawodawstwa z pominięciem innych czynników.

Pozy tywizm naturalistyczny wykształcił na swym gruncie kilka szkól,

a)    szkoła antropologiczna

Założycielem byl Cezary Lombroso (1836-1909), psycliiatra wioski -Czlowiek-zbrodniarz Popełnione przestępstwo należy uznać za stan naturalny i pierwotny ludzkości, hamowany jedynie rozwojem cywilizacji i kultury.

Kontynuatorzy: Enrico Fcrri. Rafael Garofalo

b)    szkoła socjologiczna

Krytyka szkoły antropologicznej. Założycielem byl Franciszek Liszt, przedstawicielami: A. Prins w Belgii, Van Hammei w Holandii czy J.F. Fojnicki w Rosji.

-    kompromis między kierunkiem klasycznym a antropologicznym

-    uznanie przestępstwa za zjawisko społeczne