1352738016

324 ŻEGOTA PADLI t

dziła do urzeczywistnienia ukochanych idei, którym poświęcił życie całe.

Dzięki niezwykłej szczerości, prawdomówności, nie obwi-janiu nawet drażliwych spraw^r w płaszczyk obłudy, lub wymuszonej wyrozumiałości, zyskiwał coraz więcej nieprzyjaciół, dających znać o sobie przy lada sposobności, zwłaszcza przy staraniach wkręcenia się na urzędnika w archi wmm grodzkiem, w ,,towarzystwie dobroczynności^ i t. p., czego przykre kon-sekwencye dotkliwie odczuwał, nie poniżając się wszelako do zmiany dawnego postępywania, które jedynie uznawał za godne człowieka uczciwego. „Widzi Bóg“ — mówił nieraz — ,,iż żadną, choćby i ciężką pracą i godziwym zarobkiem nie pogardzam, byle nie był grzecznością, dobrodziejstwem i jałmużną! . .

W r. 1856 zamieszkał w skromnej izdebce w klasztorze 00. Bonifratrów^ na Kaźmierzu i tam też przepędził resztę znojnego żywota. W intenzywnej pracy nie ustawał ani na chwilę, wydając wiele nieznanych jeszcze dzieł starszych, z epok minionych autorów, poprzedzanych świetnie ujętymi wstępami i objaśnieniami rzeczowemi. Doczekał się jeszcze Żegota znacznie lepszej doli, aibowńem w r. 1870 zaofiarował mu dr. K. Estreicher posadę amanuenta biblioteki Jagiellońskiej, którą piastował już do końca życia. Wówczas to zaproszono go także

i

do opracowania dzieł poświęconych historyi Uniwersytetu krakowskiego, wtedy posiadł tytuł historyografa uniwersyteckiego, niegdyś hojnie uposażone, dziś honorowe stanowisko, nadaw^Tane przez każdoczesnego księcia-biskupa, na podstawie fundacyi Sebastyana Petrycego z r. 1622.

U schyłku życia, w ostatnich przed zgonem latach mniej wydatną jest jego działalność naukowa,nastąpił o natomiast większe zbliżenie się do organu Towarzystwa Numizmatycznego, objęcie korektorstwa, darzenie ,,Wiad. num.-arch.“ cennymi przyczynkami do numizmatyki polskiej — przerwane niespodziewaną, budzącą żal powszechny śmiercią dnia 20 października 1895 r. w^t małej klasztornej celi . , .

Cicho przeminęło gorzkie nieraz życie, lecz pozostały zasługi. I pamięć o Żegocie Paulim powinna żyć zawsze przy-