Wspomniane rozumienia kk przez funkcjonariusz)' publicznych opiera się na art. 231 §1 ( nadużycie funkcji ). Np. "Wolno mi się spóźniać na wykład, o dc nic przeszkadza to edukacji- półgodzinne spóźnianie nic zagraża interesowi publicznemu".
Przykład: Kradzież impulsów telefonicznych ( Art. 285 ).
Odwołajmy się do kradzieży impulsów telefonicznych ( art. 285 )- Nie można wyprowadzić wniosku 'Wolno mi korzystać z cudzego telefonu pod nieobecność gospodarz)’".
Za to, czego kk zakazuje, sprawca ponosi odpowiedzialność kamą, jeśli naruszył zakaz.
Za to, czego kk nie zakazuje, sprawca nie ponosi odpowiedzialności karnej, ale nie znaczy to, że zachowanie to jest dozwolone.
Sama koncepcja ta została jednak wykorzystana w sposób zbrodniczy. Binding stworzył bowiem dogmatyczne uzasadnienie dla eksterminacji "żyjących niewartych życia”. Opublikował dzieło, które zawierało dogmatyczne uzasadnienie dla mordowania osób dotkniętych kalectwem psychicznym i fizycznym ( EUTANAZJA ).
"Jeżeli wśród uczestników górskiej wycieczki są osoby kalekie- pisał- to będą one opóźniać marsz całej grupy”. W narodzie niemieckim są takie jednostki i muszą być wyeliminowane. Ale jest przecież norma "nie zabijaj", ma ona chronić jakieś dobro prawne. Ale norma to nic chroni "życia niewartego życia". Jeśli się uśmierca takie jednostki, to przepis 211 i 212 niemieckiego kk w ogóle nie mają zastosowania do takiej sytuacji.
W polskim prawie karnym definicję tą upowszechnił A. Zoll.
To, co nazywamy dogmatyką prawa karnego ( DOKRTYNĄ ) to tylko instrumenty- narzędzia potrzebne do wykonywania zawodu, nie mające przymiotu dobra ani da.
PRZESTĘPSTWO:
1) CZYN
a) człowieka
b) pomiędzy czynem na naruszeniem musi istnieć związek przyczynowo- skutkowy, jeśli jest to przestępstwo skutkowre.
2) BEZPRAWNY naruszający normę sankcjonowaną, narażający dobro chronione prawem na niebezpieczeństwo lub naruszający owo dobro wr sposób, który jest sprzeczny z wrykształconą przez wiedzę i doświadczenie społeczną regułą postępowania z dobrem prawnym.
3) KARALNY
a) realizujący znamiona typu czynu zabronionego,
b) pod groźbą kary,
c) przez ustawę
d) obowiązującą w czasie jego popełnienia
4) KARYGODNY- którego stopień społecznej szkodliwości jest więcej niż znikomy,
5) ZAWINIONY- popełniony w sytuacji, w której sprawca mógł postąpić zgodnie z nakazem zawartym w normie prawoej.
Wszystkie pięć elementów przestępstwa musi występował łącznic by czyn był uznany za przestępstwo.