60873

Historia programowania obiektowego

W punktach - kto wymyślił, pierwsze języki i teraźniejsze.

-    pierwotna koncepcja programowania obiektowego: Simuli 67, (Ole-Johana Dahla i Kristena Nygaarda z Norsk Regnesentral w Oslo

-    kolejna koncepcja została dopracowana w języku Smalltalk, stworzonym w Simuli w Xerox PARC,

-    Programowanie obiektowe zyskało status techniki dominującej w połowie lat 80., głównie ze względu na wpływ C++, w tym okresie cechy obiektowe dodano do wielu języków programowania, w tym Ady, BASIC-a, Lisp-a, Pascala i innych.

-    Eiffel Bertranda Meyera był wczesnym przykładem w miarę udanego języka spełniającego te założenia; obecnie został on w zasadzie całkowicie zastąpiony przez Javę, głównie za sprawą pojawienia się Internetu,

1. Pojęcia klasy i obiektu. Przykład klasy i kilku obiektów tej klasy.

Obiekt to podstawowe pojęcie wchodzące w skład paradygmatu obiektowości w analizie i projektowaniu oprogramowania oraz w programowaniu.

Klasa to zbiór obiektów wyróżniających się wspólnymi cechami takimi jak struktura i zachowanie; częściowa lub całkowita definicja dla obiektów.

Obiekt jest to struktura zawierająca:

•    dane

•    metody, czyli funkcje służące do wykonywania na tych danych określonych zadań.

Z reguły obiekty (a właściwie klasy, do których te obiekty należą) są konstruowane tak, aby dane przez nie przenoszone były dostępne wyłącznie przez odpowiednie metody, co zabezpiecza je przed niechcianymi modyfikacjami. Takie zamknięcie danych nazywa się enkapsulacją czyli jakby zamknięcie ich w kapsule.

W istocie obiekty są rozwinięciem koncepcji programowania z kontrolą typów zmiennych. W programowaniu obiektowym obiekty tworzone są dynamicznie jako podstawowy element konstrukcji programu.

Każdy obiekt ma trzy cechy:

• tożsamość, czyli cechę umożliwiającą jego identyfikację i odróżnienie od innych