61424

WSTĘP

locja morska

Locj_a to dziedzina wiedzy morskiej zajmująca si y rzezy z punktu widzenia bezpieczeństwa i

'    u,',    • u ^J "^lulKU 'ucjami, a także na mapach i w

innych publikacjach nawigacyjnych. Locja (inaczej też: wiedza o morskich pomocach nawigacyjnych) jest integralnym działem

nawigacji.

W zeszycie omówiono (oprócz innych zagadnień) jedynie polskie wydawnictwa nawigacyjne, które wydaje Biuro Hydrograficzne Marynarki Wojennej w Gdyni (w skrócie BHMW)na obszar Bałtyku i Cieśnin Bałtyckich.

ZNAKI NAWIGACYJNE

Każde państwo morskie jest zobowiązane do oznakowania swoich wód przybrzeżnych, a szczególnie wąskich przejść i przeszkód (skał, mielizn, wraków) za pomocą urządzeń zwanych znakami nawigacyjnymi, które umożliwiają nawigatorom dokładne określenia pozycji i zapewniają bezpieczną żeglugę.

Znak nawigacyjny musi charakteryzować się zespołem wyróżniających go cech w taki sposób, aby mógł być bezbłędnie zidentyfikowany. W dzień znaki można odróżnić po kształcie, kolorze, niektóre po tzw. znaku szczytowym, napisie czy liczbie, a w nocy po rytmie, kolorze i natężeniu światła. W celu umożliwienia identyfikacji znaku przy ograniczonej widzialności stosuje się sygnały dźwiękowo, radiowe i radarowe.

Znaki nawigacyjna można podzielić na stałe i pływające.

Do stałych znaków zalicza się:

- latarnia morskie, które są najważniejszymi znakami

rys.i. nawigacyjnymi; wieże

wieże latarń, o kształtach    i

różnorodnych    kształtach i

k konstrukcji mają dużą wysokość,

(np. latarnia Świnoujście ma wysokość 65 m) iub są umieszczane na wysokim brzegu (np. latarnia

-1 -