62179

e o, / et + v (6 c„ / sx)= -kmo c„

5 C, / 5t + V (6 Ci/ 5x)= -kmoCo+k, (C„ -C„)

Co wartość BZT5(mg 02/1) k„,o stała szybkości reakcji po przekształceniach otrzymujemy rozwiązanie:

Co(t)= Coo exp(-kmot)

Ci(t)= Crl ■ [kmol (kdt ■ kmo)]*Coo eXp(-kmot) +[ Coo* kmof (kot - kno)] + Cio Cni]* eXp(-kat)

Te dwa równania są końcowymi rozwiązaniami modelu Streetera Phelpsa. Opisują one linię tlenową cieku Ct(t) oraz krzywą BZT5 cieku C»(t).

4) Istota procesu dyspersji

Dyspersję wprowadzamy do równań migracji zanieczyszczeń tylko wtedy, gdy posługujemy się modelami o zmiennych uśrednionych względem jednej (d. płaska) lub dwóch (d podłużna) zmiennych przestrzennych, (skrypt str. 236, PDF: 119)

Proces dyspersji ma miejsce wówczas, gdy zanieczyszczenia trafiają do odbiornika w sposób równomierny. Dyspersja rozważa 2 przypadki:

stężenie/temperatura substancji wprowadzonej jest w chwili początkowej jednakowa wzdłuż dwóch zmiennych przestrzennych, zmienia się tylko wzdłuż trzeciej. Następuje pełne wymieszanie w przekroju poprzecznym strumienia (model 1D). Ten przypadek ma zastosowanie w przypadku dyspersji podłużnej - gdy zanieczyszczenia są wprowadzone do odbiornika w postaci 'plastra'.

stężenie/temperatura w chwili początkowej jest stałe wzdłuż jednej zmiennej, zmienia się zaś względem dwóch pozostałych. Wymieszanie zanieczyszczeń następuje wzdłuż jednego wymiaru odbiornika (głębokość lub szerokość) - model 2D. Ten przypadek ma zastosowanie w przypadku dyspersji płaskiej - gdy zanieczyszczenia są wprowadzone do odbiornika w postaci 'słupka'.

Pojęciem dyspersji posługujemy się, gdy chcemy wyznaczyć uśredniony rozkład stężenia oraz/lub temperatury płynu, posługując się uśrednionym polem prędkości

adwekcji, według i) (x, t) = j fft,{x,y,:,t)dS * prędkość średnia dla przekroju 1 *

poprzecznego, lub c(x,y,t) = — f\c(x,y,z,t)dZ * stężenie średnie (Możliwe, że to tu

“ Zd

nie jest potrzebne)

1)    charakterystyka roztworów z punktu widzenia mechaniki

2)    równanie ruchu cząstki zawiesiny

Podstawową relację opisującą ruch cząstki w płynie otrzymujemy z li Prawa Newtona:

»Zmiana pędu ciała w czasie Jest równa sumie sil działających na to ciało’.

Cząstkę traktujemy jako ciało o objętości Vc, przekroju poprzecznym F_c, gęstości p_c, którego kształt określamy poprzez dobór empirycznego współczynnika oporu Co.

Ciało porusza się ruchem postępowym z prędkością v_c w płynie o gęstości p i lepkości p przemieszczającym się z prędkością u.

Siła bezwładności cząstki równoważona jest przez jego ciężar, siłę wyporu, siłę od masy stowarzyszonej oraz siłę oporu ośrodka. Pozostałe siły pomijamy.