wskazówkami zawartymi w cz.I p.4.2 - 4.4.
4. Obliczyć wartość modułu sztywności G badanego drutu oraz maksymalną niepewność względną tego pomiaru (Ar, ATq, AT\ oznaczają niepewności maksymalne odpowiednich pomiarów):
Al |
4- |
4Ar |
Ah |
_L |
2 A T0 |
+ |
2 Ar, | |
l |
i |
r |
h |
T |
0 1 |
e-7 ? 0 1 |
5. Przeprowadzić dyskusję otrzymanych wyników.
Rozważmy cylindryczny pręt o długości 1 i promieniu r, którego jeden koniec jest zamocowany nieruchomo, a do drugiego przyłożony jest moment skręcający M (rys.3). Moment ten powoduje skręcenie dolnego końca pręta względem górnego o kąt cp i każdy element drutu ulega deformacji prostego ścinania. Aby wyprowadzić związek pomiędzy modułem sztywności G a wartością momentu M sił skręcających drut, należy przyjąć, że pręt składa się z wielu cylindrycznych współosiowych warstw, które obracają się dookoła osi pręta. Prostopadłościenny fragment warstwy o promieniu x, grubości dx i długości ds zostaje odkształcony, jak pokazano na rys.3, a pomiędzy kątem skręcenia 9 i kątem ścinania a zachodzi związek:
<px = al.
Zgodnie z prawem Hooke’a naprężenie styczne dane jest wzorem:
Naprężenie ścinania r jest równe sile stycznej dF działającej na brzeg równo-ległoboku, do pola powierzchni przekroju:
=
cbcds ’
Wartość momentu siły względem osi pręta wynosi:
Rys.3. Schematyczne przedstawienie warstw cylindrycznego, skręcanego pręta
dM = xdF = Trcbcds.
Wartość momentu skręcającego dla cylindrycznej warstwy o grubości dr jest sumą takich momentów sił po pełnym obwodzie koła s = 2tcc:
dM =TrdrJds = 27tTx2dx.
Całkowity moment sił działający na pręt otrzymamy sumując przyczynki do momentu od wszystkich współosiowych rurek, od x = 0 do x = r. Uwzględniając wzór (10) otrzymujemy:
M ~ \dM = 27iG— jV dx = 71 Gr ę . (11)
o l o 2/
Literatura
[1] H.Szydłowski: Pracownia fizyczna, PWN, Warszawal994.
[2] R.P.Feynman, R.B.Leighton, M.Sands: Feynmana wykłady z fizyki, t.II, cz.2, PWN, Warszawa 1970.
[3] J.Massalski, M.Massalska: Fizyka dla inżynierów, t.l, WN-T, Warszawa 1975.