62246

Konstrukcje i budowle ziemne

Współczynnik stateczności wyznacza się ze wzoru:

t^M« £T_rR RY(N, tg<fi+ c-Ą)

F =    _-_i=J_

t^S' ^R *§s,

gdzie:

M_ui- momenty sił utrzymujących, [kNm],

M_ol - momenty sił zsuwających, [kNm],

R - promień krzywej poślizgu, [m] (należy wyznaczyć z rysunku),

Ni - składowa normalna wynikająca z ciężaru bloku /, [kN]

Sj - składowa styczna wynikająca z ciężaru bloku /, [kN],

A, - powierzchnia podstawy bloku i, [m2], Ą = l_f • 1,0m /, -długość podstawy bloku i, [m]

<ł>- kąt tarcia wewnętrznego gruntu w którym znajduje się podstawa bloku i, [°] c- spójność gruntu w którym znajduje się podstawa bloku i, [kPa].

Uwagi do obliczeń:

Obliczenia należy przeprowadzić dla:

•    osi obrotu dobranej tak, żeby potencjalna powierzchnia poślizgu miała swój początek w stopie skarpy odwodnej, a koniec w obrysie korony zapory; uzyskana w ten sposób potencjalna powierzchnia poślizgu powinna przechodzić częściowo w podłożu i korpusie zapory,

•    szerokość bloku (paska) powinna wynosić: b = 1,0 m,

•    podział potencjalnej bryły osuwiskowej na bloki należy dokonać od płaszczyzny równowagi w kierunku części wyższej i niższej skarpy odwodnej.

2