64144

. Cele prawa upadłościowego i naprawczego

9Podstawowym celem prawa upadłościowego jest zaspokojenie wierzycieli. Zgodnie z art. 2 p.iLii. postępowanie uregulowane ustawą należy prowadzić tak, aby roszczenia wierzycieli mogły zostać zaspokojone w jak najwyższym stopniu, a jeśli racjonalne względy na to pozwolą - dotychczasowe przedsiębiorstwo dłużnika zostało zachowane. Z istoty niewypłacalności wynika, że wierzyciele nie mogą być zaspokojeni w całości. Jednakże postępowanie należy tak prowadzić, aby roszczenia wierzycieli mogły zostać zaspokojone optymalnie, tj. w jak najwyższym stopniu. Zaspokojenie wierzycieli nie może być jednak jedynym celem prawa upadłościowego i naprawczego.

Postępowanie upadłościowe, tak jak w Prawie upadłościowym z 1934 r., stanowi egzekucję uniwersalną, w odróżnieniu od egzekucji singularnej, prowadzonej na podstawie przepisów Kodeksu postępowania cywilnego lub ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Celem postępowania upadłościowego jest likwidacja majątku masy upadłości oraz równomierne zaspokojenie wszystkich wierzycieli. Natomiast jeden wierzyciel może osiągnąć ewentualne zaspokojenie swoich wierzytelności w stosunku do upadłego, wytaczając mu proces i następnie prowadząc egzekucję na swoją rzecz. Zasadniczą podstawą ogłoszenia upadłości jest „niewypłacalność dłużnika”. W prawie upadłościowym z 1934 r. przyjmowano, że jest nią „zaprzestanie płacenia długów”. Pojęcie to nasuwało wątpliwości przy rozumieniu zwrotu „zaprzestanie krótkotrwałe”.