Dwa podstawowe typy motywowania:
> Motywacja wewnętrzna - takie czynniki, które wpływają na to, że ludzie zachowują się w określony sposób lub postępują w konkretnym kierunku. Czynniki te obejmują odpowiedzialność, poczucie, że praca jest ważna i że ma się nad nią kontrolę, swobodę działania, pole do wykorzystywania i rozwijania technik i umiejętności, interesującą i stawiającą wyzwanie pracę oraz możliwość awansu.
> Motywacja zewnętrzna - co się robi dla lub na rzecz ludzi, aby ich umotywować. Obejmuje to takie nagrody jak podwyżki płac, pochwały lub awanse oraz kary, takie jak działania dyscyplinarne, wstrzymanie premii lub nagana.
Zewnętrzne czynniki motywacyjne mogą mieć wpływ natychmiastowy, ale niekoniecznie musi to być wpływ długotrwały. Czynniki wewnętrzne, dotyczące jakości pracy zawodowej, zazwyczaj mają głębszy, długofalowy efekt, ponieważ nie są narzucane z zewnątrz.
Podstawowe koncepcje motywowania dotyczą potrzeb, celów, wzmacniania i oczekiwań.
Potrzeby
Teoria potrzeb mówi, że zachowanie jest motywowane niezaspokojonymi potrzebami. Główne potrzeby związane z pracą to potrzeby uzyskiwania osiągnięć, bycia dostrzeganym, podejmowania odpowiedzialności, możliwość wywierania wpływu i rozwój osobisty.
Cele
Teoria celów mówi, że motywacja będzie większa, jeżeli użyte zostaną techniki osiągania celów, gdzie:
> Cele powinny być konkretnie określone
> Cele powinny być ambitne, ale osiągalne
> Powinny być postrzegane jako uczciwe i sensowne
> Osoby, których to dotyczy powinny w pełni uczestniczyć w wyznaczaniu celów
> Informacje o osiąganych wynikach zapewniają, że ludzie odczuwają dumę i satysfakcję z doświadczenia, jakim jest osiągnięcie ambitnego, ale uczciwie wyznaczonego celu
> Informacja zwrotna jest wykorzystywana do uzyskania zaangażowania w osiąganiu coraz wyższych celów.