Grupa dokładności |
Celowa do punktu sytuacyjnego | |
Dopuszczalna |
Średni błąd | |
długość |
pomiaru odległości | |
/ |
<160 m |
<0,07 m |
II |
<400 m |
<0,20 m |
III |
<600 m |
<0,3S m |
Tabelal: Domiary biegunowe
Stanowiskami instrumentu powinny być punkty osnowy szczegółowej i pomiarowej lub punkty posiłkowe wytyczone teodolitem na bokach tych osnów. Na każdym stanowisku instrumentu należy zaobserwować dwa kierunki nawiązujące do dwóch sąsiednich punktów osnowy pomiarowej lub szczegółowej. Dalszy punkt orientacji jest punktem głównym, zaś bliższy-punktem kontrolnym. Odległość do zdejmowanych punktów sytuacyjnych obiektów I grupy nie może przekraczać podwójnej odległości od stanowiska do punktu głównego, natomiast dla punktów znajdujących się na obiektach II i III grupy dopuszcza się długość celowej dochodzącą do czterokrotnej długości głównej celowej orientującej.
Podczas pomiaru szczegółów należących do II i III grupy dokładności dozwolone jest także lokalizowanie stanowisk instrumentu na trwałych, jednoznacznie identyfikowalnych punktach sytuacyjnych pierwszej grupy z orientacją na inny stabilizowany punkt tego typu, położony w odległości wynoszącej co najmniej lOOm długości celowych domierzonych punktów nie mogą być w tym przypadku większe niż długość celowej orientującej.
Pomiar punktów sytuacyjnych należących do / grupy szczegółów musi być sprawdzony za pomocą miar kontrolnych takich jak: miary czołowe, miaiy do punktów przecięć konturów lub ich przedłużeń z bokami osnowy, odległości od punktów innych obiektów, niezależny pomiar z innego stanowiska