69731

Na świadka, który się nie stawił na wezwanie organu bez usprawiedliwienia, można nałożyć pieniężną karę porządkową w wysokości najniższego wynagrodzenia, a nadto zarządzić jego przymusowe doprowadzenie (art. 285).

2.Obowiązek złożenia zeznania (art. 177 & 1 in fine). Kodeks przewiduje szereg wyjątków od tego obowiązku Niektóre osoby w ogóle me mogą być wezwane w charakterze świadków na pewne okoliczności i w razie wezwania odmawiają zeznania powołując się na bezwzględny zakaz dowodowy. Z kolei osoby obowiązane do zachowania tajemnicy państwowej, służbowej, zawodowej lub funkcyjnej, mają obowiązek zeznania na okoliczności objęte tą tajemnicą dopiero po zwolnieniu ich przez uprawniony do tego organ od jej zachowania (art. 179,180); przesłuchuje ich się wówczas z wyłączeniem jawności (art. 181). Najbardziej znanym wyjątkiem od obowiązku zeznawania jest tzw. prawo do odmowy zeznań (art. 182 k.p.k.) oraz możliwość zwolnienia świadka od zeznawania (art. 185).

Świadek, który złożył zeznanie w postępowaniu przygotowawczym, jest obowiązany złożyć je także przed sądem, chyba że zgodnie z wnioskiem prokuratora nie będzie wzywany do sadu (art. 333 & 2) albo sąd za zgodą stron zrezygnuje z jego przesłuchania (art. 391, 392, 388).

Na świadka, który uchyla się od złożenia zeznań, można nałożyć pieniężną karę porządkową (art. 287 & 1), gdyby to me poskutkowało to -porządkową karę aresztowania do 30 dni (art. 287 & 2).

3. Obowiązek mówienia prawdy i niezatajama prawdy, pod rygorem odpowiedzialności karnej za zeznania nieprawdy lub zatajenie prawdy (art. 233 & 1 k.k. w zw. z art. 188 & 1 i 190 & 1).

Zgodnie z kodeksem karnym, kto składając zeznania mające służyć za dowód w postępowaniu sądowym lub innym postępowaniu prowadzonym na podstawie ustawy, zeznaje nieprawdę, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3, z tym, że warunkiem odpowiedzialności jest uprzedzenie zeznającego o odpowiedzialności karnej lub odebranie przyrzeczenia (art. 233 & 1 i 2 k.k ). Nieuprzedzeme świadka o odpowiedzialności karnej za mówienie nieprawdy lub zatajenie prawdy może stanowić podstawę do uchylenia zapadłego w sprawie orzeczenia, gdyż jest to naruszenie przepisów postępowania mogące mieć wpływ na treść rozstrzygnięcia.