67132

części

publikowanego artykułu umieszcza się podziękowania dla nich. Suls i Fletcher (1983) wysunęli

hipotezę, że w naukach, w których istnieją standardy cechujące się większym stopniem

obiektywizmu, badacze nie mają tak dużej potrzeby dokonywania porównań społecznych jak

w dyscyplinach, w których standardy mają charakter mniej obiektywny. Nauki przyrodnicze

zostały określone jako dyscypliny, w których standardy są bardziej obiektywne — w sensie

stosowanych procedur badawczych i w wysokim stopniu sprecyzowanych obszarów badań —

niż w naukach społecznych. Odpowiednio do tego autorzy ci sformułowali tezę, że

przedstawiciele nauk przyrodniczych będą dziękowali w swoich pracach mniejszej liczbie osób,

co wskazywałoby na to, że prosili mniej osób o komentarz do swojej publikacji. Analizując

kilkaset artykułów, Suls i Fletcher (1983) ustalili, że średnio liczba osób, którym dziękowano

w jednym artykule, wynosiła w wypadku fizyków i chemików 0,5, w wypadku psychologów —

1,2, a socjologowie dziękowali w artykule przeciętnie dwóm osobom.

Druga kwestia dotyczy tego, z kim powinieneś się porównywać. Masz tutaj prawdziwy

dylemat. Czy jeżeli zastanawiasz się nad swoimi uzdolnieniami artystycznymi, powinieneś

porównywać się z Picassem, z twoją młodszą siostrą czy z kolegą z zajęć plastycznych? Nie

zaskakuje odpowiedz, iż ludzie najczęściej porównują się z osobami, które są do nich podobne

pod względem istotnej cechy bądź wymiaru (Goethals, Darley, 1977; Miller, 1982; Wheeler,

Koestner, Driver, 1982). Obserwowanie, co potrafią twoi koledzy z roku, powie ci, jakiego

rodzaju talentem artystycznym ty jesteś obdarzony. Porównywanie siebie z Picassem to sięganie

zbyt wysoko; tylko się zniechęcisz, jeśli jako początkujący będziesz się porównywał z jednym

z największych artystów XX w. Badania pokazują, że chociaż ludzie niekiedy dokonują

porównań społecznych w górę (to znaczy porównują się z osobami, które mają większe

osiągnięcia niż oni sami), czynią to po to, by określić, na czym polega doskonałość, czy jaki jest

poziom najwyższy. Bardziej ważne dla nich — ze względu na samowiedzę — jest porównywanie się z kimś podobnym (Thornton, Arrowood, 1966; Wheeler i in, 1982; Zanna,

Goethals, Hill, 1975). Podobnie porównywanie własnego talentu artystycznego z uzdolnieniami,

które przejawia twoja kilkuletnia siostra, jest sięganiem za nisko: jej dziecinna