ustawodawca węziej potraktował tę przeszkodę procesową; gdy brak faktycznych podstaw oskarżenia nie jest oczywisty - postępowanie sądowe z powodu przeszkody tego charakteru (rodzaju) w tej fazie nie może być umorzone (art. 339 § 3 pkt 3, dotyczący umorzenia postępowania na podstawie art. 17 § 1, me powołuje pkt 1).
Zmiana rodzaju decyzji sądu w razie stwierdzenia omawianej przeszkody występuje dopiero na rozprawie w fazie przewodu sądowego, a więc po odczytaniu aktu oskarżenia. Mianowicie w myśl art. 414 § 1 zd. II, w razie stwierdzenia okoliczności i wymienionych w art. 17 § 1 pkt 1 sąd wydaje wyrok uniewinniający, a nie umarzający postępowanie (chyba że sprawca chwili czynu był niepoczytalny). Jest to konsekwencja szerokiego ujmowania przesłanek procesowych oraz ich zróżnicowanego charakteru. Ustawodawca uznał, że zarówno w sytuacji, gdy stwierdzono po odczytaniu aktu oskarżenia na jawnej z reguły rozprawie i po przeprowadzeniu postępowania dowodowego, że czynu w ogóle me popełniono albo brak jest dostatecznych tego dowodów, względnie odwody wykazują, że oskarżony czynu me popełnił albo brak jest dostatecznych tego dowodów, a więc wobec meobalema domniemania niewinności - trzeba uwzględnić wszystkie wnioski wypływające z prawa karnego materialnego oraz procesowego i oskarżonego uniewinnić.