70330

pomocą dyrektyw I stopnia.

Interpretacja tekstu prawnego składa się z dwóch etapów:

*    ustalenie możliwych rozumień tekstu prawnego

*    dokonanie wyboru jednego z nich.

Dwa rodzaje wykładni ze względu na stosowanie dyrektywy

interpretacyjnej:

>    wykładnia językowa - interpretator bierze pod uwagę li tylko język tekstu prawnego.

Dyrektywa językowa jest związana z występowaniem w tekstach prawa tzw. definicji legalnych. Przykładem tego typu definicji mogą być przepisy zawarte w Rozdziale XIV k.k. które podają określenie takich terminów jak: „młodociany", „funkcjonariusz publiczny", „osoba najbliższa". Zakres stosowania przez prawodawcę definicji legalnych jest ograniczony, gdyż prowadziłoby to do powstania całych łańcuchów definicyjnych. Sprawa wygląda nieco prościej, jak prawodawca wprowadzając definicję legalną, sam ustala znaczenie pewnych zwrotów użytych w tekstach prawnych. W przypadku gdy prawodawca nie wprowadził definicji legalnej zadanie ustalenia znaczenia spoczywa na interpretatorze.

>    wykładnia pozajęzykowa - interpretator oprócz języka tekstu prawnego bierze pod uwagę inne przesłanki a w szczególności skutki związane z zastosowaniem przepisu i wtedy mówimy o wykładni funkc jonalne i. cel prawodawny i wtedy mówimy o wykładni celowościowe i. oraz miejsce przepisu w danym tekście prawnym, bądź w systemie aktów prawnych i wtedy mówimy o wykładni systemowej.

Dyrektywa wykładni językowej:

y' dyrektywa języka prawnego: jeżeli określony zwrot ma ustalone znaczenie w tekście prawnym to należy go w ten sposób interpretować.