70482

starał się zorientować, jakie są perspektywy Aten Sokrates wiedział, że to jak będzie funkcjonowało Państwo zależy od tego, jak będą funkcjonowały jednostki nim kierujące. Pojawia się pytanie, jak z osób wydobyć wiedzę, jakie mają kompetencje

Używał on metody psychologicznej odwołanie się do poczucia uznania w człowieku). To był haczyk. Człowiek, który zostanie pochwalony nie może wymigać się od odpowiedzi, ponieważ czuje się zobowiązany. Na definicję danego obywatela odpowiadał Sokrates, wykazując najczęściej, iż jest ona bzdurą.

Sokrates zasłynął zdaniem „wiem, że nic nie wiem”. Uważał on, iż niewiedza nie jest tak groźna jak pozór wiedzy. Jeśli ktoś posiada deficyt wiedzy, to powinien podjąć działania, które pozwolą mu ową wiedzę zdobyć. Dramat ma miejsce wówczas, gdy człowiekowi wydaje się, że wie. Wiedza pozorna jest więc najgorszym rodzajem w iedzy. Sokrates twierdził, iż celem działania filozofa jest doprowadzenie do sytuacji oczyszczającej z tej pewności wiedzy.

Motyw sokrateiski -> wykreowany przez człowieka obraz zastępuje mu rzeczywistość, człowiek powinien zdawać sobie sprawę z tego, iż to tylko model a nie realny świat

Sokrates stosuje system pytań i odpowiedzi w celu uświadomienia człowiekowi, iż posiada jedynie wiedze pozorną. Za swoja działalność został skazany.

Metoda zbijania -> proces stopniowego likwidowania wiedzy pozornej. Sokrates przyjmował poważnie (to nazywano "ironią" Sokratesa) i pytaniami zmuszał do wyciągania z tezy konsekwencji dotąd aż doprowadziły do twierdzenia sprzecznego z tezą pierwotną. Celem było zdemaskowanie tego, co jest tylko pozorem wiedzy i oczyszczenie umysłu.

Drugą metodę Sokrates nazywał, czyli sztuka położnicza; uważał on, że każdy człowiek nosi w sobie wiedzę prawdziwą, ale jej sobie nie uświadamia. Należy więc wydobyć z niego prawdę.

Sokrates używał metody indukcyjnej oraz metody definiowania. Sokrates był pierwszym, który zajął się systematycznie kwestią definiowania pojęć i wskazał na indukcję jako na sposób znajdowania definicji.