71146

Przeciek widmowy

Jak wygląda widmo DFT sygnału sinusoidalnego dla ktoregoW próbek nie odpowiada całkowitej liczbie okresow? Wiąże się to z bardzo istotnym problemem - zjawiskiem przecieku widmowego. Analiza sygnału czasowego za pomocą DR sprowadza się do rozkładu na funkcje bazowe o całkowitej licz-bieokresow przypadających na W próbek. Sygnał o niepełnej liczbie okresow dla W próbek (k nie będące liczbą całkowitą) nie jest ortogonalny z żadną

z funkcji bazowych. Widmo ciągłe DTFT sygnału o niepełnej liczbie okresow jest tak przesunięte, że próbki widma DFT nie trafiają w zera funkcji sine. Przedstawia to rys. 2.3B. To jest właśnie przeciek widmowy, każdy z prążków widma DFT pozostaje niezerowy. Takie widmo DR sugeruje, że analizowany sygnał jest sumą wszystkich funkcji bazowych o rożnych amplitudach.

Jeżeli w analizowanym sygnale oprocz sygnału powodującego przeciek znajdzie się dodatkowy sygnał o niewielkiej amplitudzie i nieco innej częstotliwości to zostanie on praktycznie zamaskowany przez listki boczne „przeciekającego" sygnału o dużej amplitudzie. Gdyby zmniejszyć w jakiś sposob amplitudę listków bocznych w widmie sygnału sinusoidalnego zmalałby również przeciek widmowy.Wtym celu stosuje się operację okienkowania sygnału czasowego.