73384

ująć w normy - decyzje zrutynizowane miały być wykonywane na stanowiskach kierowniczych zgodnie z koncepcją Taylora (kierunek klasyczny);

decyzje niezrutynizowane podejmowane są w warunkach niepowtarzalnych, w nowej sytuacji, dlatego wymagają innego typu przygotowania do ich podejmowania, np. potrzebna są wiadomości ogólnokierownicze.

• podział na decyzje operacyjne, taktyczne i strategiczne:

decyzje operacyjne dotyczą najbliższej przyszłości, są często zdecentralizowane, polegają przede wszystkim na bieżącym doregulowywaniu systemu, a ich skutki nie mają charakteru długofalowego;

decyzje taktyczne mają charakter czasowy krótszy niż decyzje strategiczne, ale dłuższy niż operacyjne, często są podejmowane na szczeblach pośrednich, rozwiązują konflikty pomiędzy strategią a wykonawstwem (powinny stwarzać właściwe warunki do realizacji strategii i podejmowania decyzji operacyjnych);

decyzje strategiczne odznaczają się następującymi cechami: dotyczą celów i kierunków działalności o podstawowym znaczeniu dla całej organizacji, maja charakter długookresowy i rodzą długofalowe następstwa, maja charakter kompleksowy (dotyczą całej organizacji) i podejmowane są na szczeblu najwyższym i skutkują decyzjami operacyjnymi i taktycznymi.

Przebieg procesu decyzyjnego według Mintzberga:

Mintzberg wyróżnia 10 ról kierowniczych, a łączy je w trzy grupy - role interpersonalne, role informacyjne i role decyzyjne. Wszystkie one wynikają z władzy formalnej, czyli ze statusu kierownika.

Role interpersonalne polegają na kształtowaniu stosunków międzyludzkich w różnych układach, np. według hierarchii przełożony - podwładny, co ma ułatwić w przyszłości obieg informacji:

1) rola reprezentacyjna (rola reprezentanta) - każdy kierujący musi spełniać obowiązki o charakterze ceremonialnym, np. powitanie i pożegnanie gości, udział w bankietach, nawiązywanie określonych kontaktów w środowisku w którym organizacja funkcjonuje, które mogą owocować w przyszłości właściwym wypełnianiem ról informacyjnych;

2) rola przywódcy (rola spełniana przez kierującego przełożonego w

kontaktach z podwładnymi) - przełożony powinien pracować nad uzyskaniem

rzeczywistego autorytetu, zaufania i poparcia ze strony podwładnych;

3) rola łącznika (rola integratora) - kierujący nawiązuje kontakty z

osobami na równorzędnych stanowiskach w organizacji, ale także poza nią,

wokół spraw którymi się zajmuje.