* czasu trwania zanieczyszczenia (dni lub lata);
✓ sposobu wykorzystania oczyszczonego podłoża w przyszłości (np. tereny budowlane, rolniczo-leśne, rekreacyjne).
W poszczególnych sposobach oczyszczania podłoża gruntowego względnia się i wykorzystuje charakterystyczne różnice pomiędzy właściwościami zanieczyszczeń oraz właściwościami ziaren i cząstek gruntu. W przypadku zanieczyszczeń bierze się przede wszystkim pod uwagę ich lotność, rozpuszczalność w wodzie lub w rozpuszczalnikach organicznych, podatność na rozkład chemiczny lub techniczny oraz podatność na biodegradację. W przypadku gruntów uwzględnia się rozmiar i kształt ziaren i cząstek, gęstość właściwą oraz zdolność adsorpcji i absorpcji zanieczyszczeń.
Zabiegi oczyszczające stosowane w przypadku podłoża gruntowego zanieczyszczonego substancjami ropopochodnymi można najogólniej podzielić na dwie podstawowe grupy:
•/ oczyszczanie w warunkach ex-situ (tzu. poza miejscem naturalnego występowania)
•s oczyszczanie w warunkach in-situ (tzn. bezpośrednio w miejscu występowania gruntów zanieczyszczonych).
Istota technik oczyszczania podłoża gruntowego ex-situ z zanieczyszczeń substancjami ropopochodnymi polega na wydobyciu zanieczyszczonego gruntu z miejsca jego występowania i przetransportowaniu go w nowe wytypowane miejsce, w którym jest on poddawany odpowiedniej technologii oczyszczania. Wydobywanie oraz transport większych objętości gruntów zanieczyszczonych substancjami ropopochodnymi są bardzo kosztowne, a ponadto powodują możliwość uwalniania się z gruntu do atmosfery od 60% do 90% zanieczyszczeń lotnych i dodatkowego skażenia powietrza, stanowiąc tym samym zagrożenie dla ludzi.
Oczyszczanie gruntu za pomocą płukania polega na usuwaniu zanieczyszczeń rozpuszczalnych w czynniku ekstrahującym poprzez intensywne mieszanie gruntu i ekstrahenta, oddzieleniu oczyszczonych cząstek gruntu od roztworu i oczyszczeniu roztworu płuczącego.